Θα σας διηγηθώ κάτι που μου συνέβη πάρα πολλά χρόνια πρίν κάποιο πρωινό Οκτωβρίου του '89. Αληθινό περιστατικό 100%. Φυσικά δεν έχω απαίτηση να με πιστέψουν τα μέλη του φόρουμ εδώ δεν με πίστεψε η ίδια μου η οικογένεια. Είχα πάρει το πρωινό λεωφορείο της γραμμής μου και ήμουν μόνος στο αστικό μαζί φυσικά με τον οδηγό. Σε μια από τις επόμενες στάσεις ανέβηκε μια πανέμορφη κοπέλα ντυμένη στα άσπρα, κάτασπρο φόρεμα, άσπρες γόβες, και άσπρη τσάντα. Κάθισε στο απέναντι κάθισμα. Με κοίταζε έντονα και συνέχεια. Ανταπέδωσα φυσικά το κοίταγμα. Πανέμορφη με γοήτευσε αμέσως. Ξαφνικά το βλέμμα της μεταμορφώθηκε σε κάτι το τελείως αλλόκοτο και απόκοσμο. Και η ομορφιά του προσώπου μετεβλήθη σε κάτι τοι ολότελα αποκρουστικό. Τρόμαξα και με έλουσε κρύος ιδρώτας. Πάω κοντά στον οδηγό. Του διηγούμαι βιαστικά αυτό που έβλεπα. Ο οδηγός σταματάει ξαφνικά. Κοιτάζει προς το βάθος του οχήματος και δεν βλέπει τίποτα. Ούτε και εγώ. Έφυγε ξαφνικά χωρίς να ανοίξει τις πίσω πόρτες ο οδηγός? Απίστευτο. Φυσικά δεν με πίστεψε κανείς ούτε ο οδηγός όυτε οποιοσδήποτε άλλος που το διηγήθηκα, ούτε περιμένω να με πιστέψει κάποιος από το φόρουμ. Εγώ όμως που το πιστεύω γιατί το βίωσα, για ένα ολόκληρο μήνα, ολόκληρο γαιδούρι 20 χρονών (τότε) κοιμόμουν με ανοιχτά τα φώτα.
