Ρετρό αστικοί μύθοι

Βρισκόμαστε, που λέτε, στη δεκαετία του '80... Κυκλοφορούσε, τότε, στην Αθήνα, μια φήμη ότι υπήρχε μία νεκρόφιλη, η οποία σε πλήρωνε (και μάλιστα αδρά... ίσα με 5 χιλιάρικα!) εάν κατάφερνες να "συνευρεθείς" μαζί της!

(Φυσικά, δε μιλάμε για την ύστατη μορφή της νεκροφιλίας, έτσι;... Η κοπέλλα/γυναίκα ήταν ζωντανή, απλά την "έβρισκε" να το κάνει μέσα σε κάσα! Μάλιστα, ήταν και βαμμένη/μακιγιαρισμένη σα νεκρή, για να είναι πιο "πετυχημένο" το κλίμα).

Όσοι διηγόντουσαν την ιστορία, είχαν "πρόχειρο" (χαραγμένο στο μυαλό τους, δηλ.) και το τηλέφωνο: Άρχιζε από "64..." (Μία φορά που πήρα, απάντησε αυτόματος τηλεφωνητής και το μήνυμα ξεκινούσε ως εξής: "Ιερός Ναός Αγ. Δημητρίου Αμπελοκήπων..." Μετά, έλεγε κάτι σαν κήρυγμα.

Τέλος πάντων, μην τα πολυλογώ, λέγανε ότι τηλεφωνούσες, έκλεινες ραντεβού και ερχόντουσαν να σε παραλάβουν με μία... νεκροφόρα! (Υπήρχε, όμως, και η εκδοχή του βαν).

Ό μύθος αυτός κυκλοφορούσε πολύ κείνη την εποχή - ήταν της μόδας. Φυσικά, δεν έλειπαν και αυτοί που ισχυρίστηκαν ότι το επιχείρησαν και πέρασαν τη δοκιμασία, όπως υπήρχαν και αυτοί που έλεγαν ότι μπροστά στο θέαμα που αντίκρυσαν, δεν είχαν τα "αναμενόμανα", κι έτσι αποχώρησαν...

Αυτά για την περίφημη - τότε - "Νεκρόφιλη
 
Μπράβο εξέλιξη ο ιερός ναός Αγιου Δημητρίου από την εποχή που πηγαίναμε υποχρεωτικά εκεί για εκκλησιασμό με το σχολείο (10ο αρρένων Αμπελοκήπων)
 
elephadas είπε:
Μπράβο εξέλιξη ο ιερός ναός Αγιου Δημητρίου από την εποχή που πηγαίναμε υποχρεωτικά εκεί για εκκλησιασμό με το σχολείο (10ο αρρένων Αμπελοκήπων)
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Έλα!... Μη μου πεις ότι είμαστε (τώρα) και γειτόνοι... Δεν πάνε 2 χρόνια που έχω έρθει Ιλίσια...
 
Ναι αλλά εγώ μένω ΗΠΑ και όταν έρχομαι Ελλάδα δεν έχω πια λόγο να πάω Άνω Ιλίσια από τότε που πέθαναν οι γονείς και λοιποί συγγενείς της γενιάς τους. Μένω αλλού. Οπότε δεν είμαστε πια γείτονες :(
 
elephadas είπε:
Ναι αλλά εγώ μένω ΗΠΑ και όταν έρχομαι Ελλάδα δεν έχω πια λόγο να πάω Άνω Ιλίσια από τότε που πέθαναν οι γονείς και λοιποί συγγενείς της γενιάς τους. Μένω αλλού. Οπότε δεν είμαστε πια γείτονες :(
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Πωωω... Μιλάμε, μ' έφτιαξες τώρα! Σε ζηλεύω...
 
Τη δεκαετία του 90 (αρχες-μέσα), στο χωριό μου, στο Ηρακλειο Κρητης, ειχε κυκλοφορησει η εξής ιστορία:

''Hταν μια κοπέλα, η Καλλιρόη, η οποία ξεκίνησε να παει μια βολτα. Την ειδε ενας ανθρωπος με μηχανακι και της ειπε ''έλα κουκλα μου, να σε παω εγω εκει που θελεις''. Η κοπέλα, ανυποψίαστη, τον ακολουθησε στο μηχανακι, εκεινος την πηγε σε μια ερημικη τοποθεσια, της εβγαλε τα ρουχα και την ειχε ... (μη γελασετε!) ... αλείψει με ... γιαουρτι!!!! Μετα αρχισε να τη γλυφει...'':bigeyes:

ίσως αυτη η ιστορια, να εχει αναφερθει και σε άλλο θεμα, νομιζω ομως οτι το ελεγαν οι μεγαλοι για να φοβουνται τα μικρα παιδια και να μη γυρνανε μονα τους στο δρομο...και για να μην πουν οι ενηλικες μπροστα σε παιδακια τις λεξεις ''βιαζω'' και ''βιασμος''/''πειραγμα'' ... επινοησαν ... τη φαση με το γιαουρτι...

Η ιστορια αυτη ειχε παρει τεραστιες διαστασεις στο παιδικο μου μυαλο. Ως παιδι με μεγάλη φαντασία (ακόμα και τωρα) στο μυαλό μου ερχοταν η μορφη μιας κοπέλας εγκαταλειμένης στο δασος, να καλει σε βοηθεια...
 
Τελευταία επεξεργασία:
Στα χωριά συνηθίζονταν αυτά.

Στο δικό μου χωριό, στην Πάρο, τις δεκαετίες ΄50 & ΄60, που ο δημόσιος φωτισμός ήταν σενάριο επιστημονικής φαντασίας, τα μυαλά οργίαζαν. Δεν μπορούσες να πας στο πηγάδι το μεσημέρι 3 η ώρα γιατί έβγαινε η νεράιδα από μέσα και σε τράβαγε μαζί της στον πάτο, απαγορευόταν να βγεις εκτός χωριού μετά τις 10 το βράδυ (!!) γιατί τριγύρναγε η γουρούνα με τα γουρουνάκια και σε έπαιρνε και σένα μαζί της, απαγορευόταν επίσης να βγεις εντός χωριού μετά τις 10 το βράδυ το χειμώνα γιατί γυρνούσε τα σοκάκια η "Καλικατσού", ξεμαλλιασμένη γριά που την έβλεπες και σου κοβόταν η μιλιά κι άλλα τέτοια που τα χρησιμοποιούσαν για να μη γυρνάνε έξω τα κορίτσια...
 
BETTY BOOP είπε:
της εβγαλε τα ρουχα και την ειχε ... (μη γελασετε!) ... αλείψει με ... γιαουρτι!!!!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Μα είναι δυνατόν να μην γελάσουμε ! :icon_lol:
Και τέλος πάντων αυτός με γιαούρτι βρήκε ; Βέβαια θα μου πεις εάν ξεφεύγεις σε τέτοιες καταστάσεις , άλλος μπορεί να θέλει σοκολάτα , άλλος ζάχαρη πούδρα και άλλος , ξέρω'γω ... τζατζίκι ...
Και τέλος πάντων , αυτή γιατί έκατσε ; Όπως επίσης και αυτός που το διηγήτο από πού τα ήξερε ; ήταν εκεί ; Αν όχι , τότε γιατί να τον πιστέψουμε ; Αν ναι , τότε ήταν συνένοχος !
Φυσικά όλα αυτά τα λέω όχι για να κοροιδέψω τον/την BETTY BOOP , αλλά για να πω πως σήμερα δια των σκέψεων αντιλαμβανόμαστε πως δεν είναι αλήθεια και γελάμε , αλλά όταν ήμασταν μικρότεροι τα πιστεύαμε αμέσως ! :icon_lol:
 
Τελευταία επεξεργασία:
Για τον άνθρωπο του Ταουρεντ έχει ακουσει κανείς;Θεωρείται ρετρο αστικός μύθος πλεον από κάποιους από άλλους πραγματικό γεγονός.
Τον Ιουλιο του 54' έρχεται ένας 35 χρόνος καυκασιος άνδρας σε γιαπωνέζικο αεροδρόμιο στο Τοκυο συγκεκριμένα και δηλώνει πως έρχεται από την χώρα του Ταουρεντ , χώρα που κανείς από τους ελεγκτές του αεροδρομίου δεν έχει ακούσει ξανά όμως στο διαβατήριο του υπάρχουν σφραγίδες της χώρας αυτής με συχνες μετακινήσεις του στην Ιαπωνια για λίγους εργασιας. Το γεγονός θα γίνει γνωστό το 89' απο ένα βιβλίο γιατί τόσα χρόνια μετά άραγε; Και από συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας , χωρίς να παραθέτει πηγες; Και γιατί ο άνθρωπος αυτός δεν είχε όνομα παρά έμεινε γνωστός ως ο άνθρωπος του Ταουρεντ; Την ιστορία την ήξερε κανείς το 1990 ή το 2000; επίσης παιδιά ή ιστορία αυτή δεν καταγράφτηκε ποτέ σε κάποιο μεσο της εποχής , εφημερίδα , ράδιο κτλ. Γενικά την είχατε ακούσει την ιστορία την προηγούμενη δεκαετία ή την μαθατε τώρα μέσω ίντερνετ;για μένα πάντως είναι αστικός μύθος το πιθανότερο
 
Τελευταία επεξεργασία:
αριαδνη είπε:
Για τον άνθρωπο του Ταουρεντ έχει ακουσει κανείς;Θεωρείται ρετρο αστικός μύθος πλεον από κάποιους από άλλους πραγματικό γεγονός.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Απο σενα το ακουσα πρωτη φορα και το εψαξα. Πολυ ενδιαφερουσα ιστορια, ναι φυσικα ειναι και αστικος μυθος και κανενας δεν μπορει να αποδειξει οτι συνεβηκε. Βεβαια η ιαπωνια του '54 (10 χρονια μετα τον πολεμο) δε θα μπορουσε να ειναι χωρα με οργανωμενα αεροδρομια οπως περιγραφεται στην ιστορια.

Βασει αυτου του θρυλου βλεπω γραφτηκαν κ αι 2 μυθιστορηματα και μια ταινια, γιαυτο λοιπον εγινε πιο γνωστη αφοτου εκδοθηκαν τα βιβλια.
 
Υπάρχουν δύο βιβλία και καμιά απόδειξη αν και έχει δοθεί φωτό του διαβατηρίου του αγνώστου ανδρα που δεν ξεχωρίζει τίποτα. Επίσης κανείς δεν γνώριζε την ιστορία προ της εξάπλωσης του ίντερνετ.
 
Αν ψαξεις θα βρεις και το βιβλιο. Δεν ξερω αν ειναι μουφα αλλα η φαση ειναι πολυ ατμοσφαιρικη. Τα σχολια στα οποια απαντα ο τυπος φτανουν εως προσφατα. Πολυ ενδιαφερον.
 
Aστικος μύθος η όχι η ύπαρξη του bigfoot και το βιντεάκι του 1967 όπου τον δείχνει φάτσα φόρα σε δάσος της Καλιφόρνιας, νομίζω δηλαδή οτι ήταν κάπου εκεί ως τοπος. Αληθινό βιντεάκι η όχι; Πολλά έχουν λεχθεί , κάποιοι λένε πως ήταν fake news ένας μεγαλώσομος άνδρας με στολή γορίλα άλλοι λενε πως αποκλείεται και είναι αυθεντικό μιας και άνθρωπος δεν έχει αυτό το περπάτημα. Οι γνώμες των ειδικών είναι αντικρουόμενες πάνω στο ζήτημα αλλά το θέμα είναι ένας πολύ μεγάλος αστικός μύθος από τους μεγαλύτερους
 
Τελευταία επεξεργασία:
τον Kaspar Hauser φαντάζομαι τον ξέρουν μόνο οι γερμαναράδες. ήταν ένα αγόρι γύρω στα 15 που τον βρήκαν να περιφέρεται σε μια γερμανική πόλη τον 19 ο αιώνα, και δεν ήξερε να συμπεριφερθεί και να μιλήσει, σαν να είχε μεγαλώσει απομονωμένος (κάπως σαν την eleven sto stranger things). τελικά κάποιος άγνωστος τον σκότωσε με μαχαίρι. αυτό είναι όμως αληθινή ιστορία όχι μύθος έχει γίνει και τραγούδι των Dschinghis Khan.
https://en.wikipedia.org/wiki/Kaspar_Hauser
επίσης για παράξενα πράγματα που γίνονται στον στρατό μυστήρια κλπ. όταν ήμουν στην Κόρινθο και πήγαινα στην πόλη από το στρατόπεδο και έχοντας περάσει την σιδηροδρομική γέφυρα κάποιος άρχισε να μου ρίχνει πορτοκάλια το θέμα είναι ότι κοίταξα γύρω και δεν είχε κανένα πιθανό μέρος να κρυφτεί κανείς και τα πορτοκάλια φαίνονταν να έρχονταν από πίσω πέρα από τη γέφυρα δηλ. και το θέμα είναι αν ένας άλλος φαντάρος μου έκανε πλάκα που θα τα έβρισκε τα πορτοκάλια μόνο αν έκανε υπηρεσία στα μαγειρεία. μυστήριο.
 
Η ιστορία του Kaspar Hauser έχει γίνει και ταινία από τον Werner Herzog, την οποία έχω δει. Δεν μου άρεσε τόσο όσο άλλες του σκηνοθέτη (Aguirre, Fitzcaraldο κλπ), ίσως γιατί έλειπε ο Klaus Kinski. Ο πρωταγωνιστής Bruno S είχε πολύ ενδιαφέρουσα προσωπική ιστορία αλλά δεν ήταν ηθοποιός, και ίσως γι' αυτό δεν με απορρόφησε.
 
Elephantas το φιλμάκι για τον μεγαλοποδαρο του Πάτερσον το χεις δει; Θα μπορούσε το 67' κάποιος να δημιουργήσει ειδικά εφέ και να ξεγελάσει και γιατί οι ειδικοι το 2020 δεν μπορούν με βεβαιότητα να πουν είναι αληθινό η ψεύτικο;
 
Αριαδνη ειμαι απο αυτους που πιστευουν και δεν αλαζει η γνωμη μου με τιποτα πως ο ανθρωπος δεν πατησε ποτε στη σεληνη και πως ολα ηταν παπας των αμερικανων για να μπουνε στο ματι των ρωσων οπως γινοταν φυσικα με ολα τα θεματα.Ετσι λοιπον για μενα αφου καταφεραν να φτιαξουν ολο αυτο το παραμυθι με την σεληνη μολις δυο χρονια μετα το 1969 δηλαδη το να φτιαξει καποιος το φιλμακι με τον μεγαλοποδαρο το 1967 θα ηταν τοσο απλο οσο μια βολτα στο παρκο.Φυσικα μπορει ο μεγαλοποδαρος να υπηρχε και η ιστορια να ειναι αληθινη και γω τα πιστευω αυτα απλα απανταω στην ερωτηση σου για τον αν θα μπορουσαν το 1967 να φτιαξουν κατι τετοιο.
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα