Τι ζώδιο είστε;

Πολυκαλο
Αποτέλεσμα: Το υποσυνείδητό σας σκέφτεται τη φύση
spring_river_wallpaper_71701.jpg

Οι εικόνες που έχετε επιλέξει δείχνουν ότι έχετε μια εμμονή με τη φύση. Από μια πολύ πρώιμη ηλικία νιώθατε μια ισχυρή σύνδεση με τα ζώα και τη φύση. Πιθανόν να σας άρεσε το κάμπινγκ και τα ταξίδια. Στα οποία ανακαλύπτατε την ομορφιά του κόσμου που σας περιβάλλει.
Για εσάς, η φύση είναι αυτό το όμορφο, μαγικό μέρος όπου όλα αποκτούν νόημα. Έχετε τους δικούς σας κανόνες και η περιπέτεια σας περιμένει πάντα στην επόμενη στροφή που θα πάρετε.
Το υποσυνείδητό σας σκέφτεται διαρκώς το ταξίδι ακόμα κι όταν κάνετε ψώνια, μαγειρεύετε ή κάνετε οποιαδήποτε άλλη εργασία. Όνειρό σας είναι να είχατε τη δυνατότητα να τα παρατήσετε όλα και να ταξιδεύετε σε όλη σας τη ζωή.


===================
Ναι! Σκέφτομαι τα ταξίδια και την φύση, που μου λείπει στην τσιμεντούπολη! Ναι, το όνειρό μου είναι να ταξιδεύω και έχω κάνει αρκετά ταξίδια... αλλά ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος και η ζωή πολύ μικρή! Μάλιστα έχω καταλήξει ότι με εντυπωσιάζουν περισσότερο τα ταξίδια στην φύση και όχι σε πόλεις. Προτιμώ τις δημιουργίες της φύσης και όχι του ανθρώπου.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Και στα δύο τεστ των ρούχων, οφείλω να ομολογήσω ότι παραδόξως είμαι μέσα. Μου αρέσει το άνετο ντύσιμο που με βολεύει αλλά να είναι και κομψό. Δε μου αρέσει καθόλου το αθλητικό στυλ. Ας πούμε το ρούχο που φοράει η κοπέλα στο δεύτερο τεστ, που είναι μπλουζοφόρεμα και κολάν, το φοράω πολύ άνετα και είναι κομμάτι του στυλ μου.

Στα γλυκάκια δε θα έλεγα όχι στα cookies με κράνμπερι ή σε αυτά με τις σταφίδες, αλλά δεν είναι του γούστου μου. Προτιμώ τα cookies με σοκολάτα.
 
https://www.google.com/amp/s/www.te...s-treat-you-are-based-on-your-zodiac-sign/amp να σας πω στα Λιτλ βρήκα κάτι γλυκάκια για το χαλογουιν αλλά εδώ έχουμε Χριστούγεννα, το δικό μου δεν το ξερω

Γλυκά! Το κακό είναι ότι μου αρέσουν όλα :happyjump:Red velvet!!! μμμμμμμμμμ!!!
 
Κι εγώ είμαι ερυθροβελούδινο κέικ, αλλά για να μη σας προσβάλω θα πάρω κι από όλα τ' άλλα ζώδια. Μαζί με μια ντουζίνα ποικιλία φθινοπωρινών μπισκοτακίων. Είμαι κατά των διακρίσεων. Let a thousand cookies bloom!

ΥΓ: Δεν είμαι καθηγητής Πανεπιστημίου καλέ! Θα μπορούσα να είμαι, αλλά με έπιανε φρίκη στην ιδέα Πανεπιστημιακής καριέρας διότι θα είχα να κάνω με φοιτητές, και έτσι ασχολήθηκα πάντα με έρευνα μέρχι και το μετα-διδακτορικό. Μετά ήρθα στο κάτεργο κι έπιασα δουλειά ως μηχανικός έρευνας διεργασιών, και στο εργαστήριο είχαμε από τότε κάποιους φοιτητές αλλά εγώ δεν ανακατευόμουνα μ' αυτούς, έκανα την ερευνούλα μου και ούτε τους πείραζα ούτε με πειράζανε. Αλλά μετά από καιρό μια φορά που ήμουνα πνιγμένος στη δουλειά ο ύπουλος αφεντικός μου μου πρότεινε να με "βοηθήσει" ο Sandeep, και σιγά σιγά με βοηθούσαν όλο και περισσότεροι και σε κάποια στιγμή μου λέει ο αφεντικός μου "Your students μπλα μπλα" και του λέω εγώ "Τι εννοείς "οι φοιτητές μου"? Δεν έχω φοιτητές, απλώς έχω 3 βοηθούς" και μου είπε "Πολύ αργά. Τώρα είναι οι φοιτητές σου". Κι έτσι βρέθηκα να δουλεύω με φοιτητές.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Κι εγώ είμαι ερυθροβελούδινο κέικ, αλλά για να μη σας προσβάλω θα πάρω κι από όλα τ' άλλα ζώδια. Μαζί με μια ντουζίνα ποικιλία φθινοπωρινών μπισκοτακίων. Είμαι κατά των διακρίσεων. Let a thousand cookies bloom!

ΥΓ: Δεν είμαι καθηγητής Πανεπιστημίου καλέ! Θα μπορούσα να είμαι, αλλά με έπιανε φρίκη στην ιδέα Πανεπιστημιακής καριέρας διότι θα είχα να κάνω με φοιτητές, και έτσι ασχολήθηκα πάντα με έρευνα μέρχι και το μετα-διδακτορικό. Μετά ήρθα στο κάτεργο κι έπιασα δουλειά ως μηχανικός έρευνας διεργασιών, και στο εργαστήριο είχαμε από τότε κάποιους φοιτητές αλλά εγώ δεν ανακατευόμουνα μ' αυτούς, έκανα την ερευνούλα μου και ούτε τους πείραζα ούτε με πειράζανε. Αλλά μετά από καιρό μια φορά που ήμουνα πνιγμένος στη δουλειά ο ύπουλος αφεντικός μου μου πρότεινε να με "βοηθήσει" ο Sandeep, και σιγά σιγά με βοηθούσαν όλο και περισσότεροι και σε κάποια στιγμή μου λέει ο αφεντικός μου "Your students μπλα μπλα" και του λέω εγώ "Τι εννοείς "οι φοιτητές μου"? Δεν έχω φοιτητές, απλώς έχω 3 βοηθούς" και μου είπε "Πολύ αργά. Τώρα είναι οι φοιτητές σου". Κι έτσι βρέθηκα να δουλεύω με φοιτητές.
Εσύ είσαι καλύτερα ως ερευνητής πηξαμε στους καθηγητές. Ούτε εγώ κάνω διακρίσεις στα γλυκά αυτά κάνουν διακρίσεις σε μένα ΧΑ χα
 
Bambinela πες, τοποθετήσου.
Kαθαρη συκοφαντια για αλλη μια φορα εναντιον ημων των Σκορπιινων των καλων.
Απ' ολα φοραμε, οπως λεει και ο Ηλιοπουλος για την καλη του στον Ατσιδα.
 
Aχ όπως λένε τα ζώδια οι Παρθένοι ραγίζουν καρδιές και ας είναι και μέσα από τα κάτεργα όπως ο ελέφαντας
 
Εσείς οι Παρθένοι τι κάνετε;

Αριάδνη, εδώ εμείς δεν παίζουμε. Αλλά για Παρθένο γυναίκα, αν κρίνω από την κολλητή μου, έχει κάψει πάρα πολλές καρδιές στα νιάτα της. Πάρα πολλές, όμως.
 
Βλέπω τον δεινόσαυρο μου και καταλαβαίνω πως δεν τον λες και γλυκουλι ούτε χορτοφαγο.
 
Αριάδνη, εδώ εμείς δεν παίζουμε. Αλλά για Παρθένο γυναίκα, αν κρίνω από την κολλητή μου, έχει κάψει πάρα πολλές καρδιές στα νιάτα της. Πάρα πολλές, όμως.
Λες στο ζώδιο αυτό να ανήκουν οι μοιραίες γυναίκες διαχρονικά;
 
Λες στο ζώδιο αυτό να ανήκουν οι μοιραίες γυναίκες διαχρονικά;

Για τις άλλες δεν ξέρω. Για την φιλενάδα μου είμαι σίγουρη. Ένας άντρας κοίταζε εμένα, δέκα εκείνη. Ήταν πολύ εμφανίσιμη αλλά αυτό δεν ήταν θέμα εμφάνισης, όλες στα νιάτα μας είμαστε εμφανίσιμες. Ήταν θέμα προσωπικής γοητείας.
 
Για τις άλλες δεν ξέρω. Για την φιλενάδα μου είμαι σίγουρη. Ένας άντρας κοίταζε εμένα, δέκα εκείνη. Ήταν πολύ εμφανίσιμη αλλά αυτό δεν ήταν θέμα εμφάνισης, όλες στα νιάτα μας είμαστε εμφανίσιμες. Ήταν θέμα προσωπικής γοητείας.
Tο πιστεύω απόλυτα όλα είναι θέμα γοητείας, μπορεί να σαι όμορφη και ψυχρα
 
Το 9 διαλεξα
 
Το 9 διαλεξα

Εγώ διάλεξα δύο. Ήταν τα πρώτα που μου ήρθαν στο μυαλό και τα δύο είναι συνδεδεμένα με την παιδική μου ηλικία. Το 9 κατ' αρχάς, γιατί η κούνια είναι κάτι που λατρεύω παιδιόθεν. Δεν έχανα ευκαιρία να πάω για κούνιες (θα έκανα και τώρα, αλλά πού να βρω κούνια να με κρατήσει?) αλλά αυτό το συγκεκριμένο ανθρωπάκι που κρέμεται με την πρωτόγονη κούνια μου θυμίζει το καλύβι* της αδελφής του μπαμπά μου, της μακαρίτισσας της θείας μου της Έλλης. Όσο ζούσε, εκεί γινόταν μεγάλο πανηγύρι κάθε χρόνο το Δεκαπενταύγουστο, πηγαίναμε πάντα με την μαμά μου, και θυμάμαι την κρεμαστή κούνια (ένα σκοινί κι ένα μαξιλάρι) που μας άρεσε τόσο όταν ήμασταν παιδιά. Και ήμασταν πολλά. Ποιος να πρωτοκαθήσει.

* Λέγοντας καλύβι, οι Σκοπελίτες εννοούν τα εξοχικά τους σπίτια. Αυτά που είναι μέσα σε κτήματα, μακριά από την Χώρα. Όταν ξεκίνησαν πριν από πολλά χρόνια το χτίσιμο αυτών των κατασκευών ήταν πράγματι μικρά καλυβάκια που εξυπηρετούσαν τους βοσκούς όταν δεν ήθελαν να γυρίσουν στην πόλη. Ο όρος παρέμεινε αλλά με τα χρόνια, τα καλύβια είναι πια υπέροχα εξοχικά. Ακόμα λέμε "πάμε στο καλύβι του τάδε".

Αλλά και το ανθρωπάκι 15 είναι χαρακτηριστικό των παιδικών μου χρόνων. Μικρή έμενα στις Τζιτζιφιές. Ήμουν πολύ-πολύ αδύνατη, και λάτρευα να σκαρφαλώνω στα δέντρα. Σκαρφαλώναμε στα πιο ψηλά κλαδιά από κάποιες μουριές που υπήρχαν εκεί για να κόψουμε μούρα, τα οποία τρώγαμε επιτόπου. Επίσης, λάτρευα να ανεβαίνω στις συκιές στην Σκόπελο, όταν τα σύκα ήταν έτοιμα, τα οποία επίσης, τρώγαμε επιτόπου, ανοίγοντάς τα στα τέσσερα και σπρώχνοντας με το δάχτυλο για να ξεκολλήσει η γλυκύτατη ψύχα τους. Δε λογάριαζα ούτε τη φαγούρα που προκαλεί η συκιά, ούτε τίποτα. Μια από τις ωραιότερες αναμνήσεις μου.
 
Έχουμε και λέμε...

1. Εάν ο συγκεκριμένος Παρθένος εκφράσει τη δυσαρέσκειά του επειδή .... πετάς τα ρούχα σου στο πάτωμα, είναι γιατί αυτό είναι ήδη γεμάτο από τα δικά του ρούχα και δεν έχει χώρο για άλλα. Εϊμαι φρικιό της τακτοποίησης με την έννοια ότι ΜΙΣΩ την τακτοποίηση. Όχι τα τακτοποιημένα πράματα, αλλά τη διαδικασία που τα κάνει τακτοποιημένα. Αν μπορούσα να κουνήσω ένα μαγικό ραβδί και τα πράματα να τακτοποιηθούν μόνα τους θα το έκανα (αρκει το ραβδί να μην ήταν πολύ βαρύ και να μην ήθελε ξεχωριστό κούνημα για κάθε αντικείμενο). Δυστυχώς ο δεύτερος θερμοδυναμικός νόμος λέει ότι οι κάλτσες έχουν την τάση αυθόρμητα να βρίσκονται στο πάτωμα ανακατεμένες με άλλα ρούχα και να απαιτείται κατανάλωση ενέργειας για να βρεθούν τακτοποιημένες στο συρτάρι μειώνοντας την εντροπία του συστήματος. Τι μπορώ να κάνω? Να τα βάλω με τους νόμους της θερμοδυναμικής?

2. Σιγά μην είμαι T-rex "And thanks to its peculiar eyesight, which can only track prey if it is moving,". Με έχετε δει εμένα μπροστά σε ένα πιάτο με τηγανιτές πατάτες? Κάθονται αυτές ακίνητες νομίζοντας ότι έτσι θα μου ξεφύγουν, αλλά μετά από λίγη ώρα το πιάτο τραγουδάει "Εδώ διαβαίνουν και θερίζουν χιλιάδες άρματα δρεπανηφόρα".

3. Εγώ είμαι αυτός έξω από τη ζωγραφιά που κουνάει το κεφάλι του με όλους αυτούς τους τρελλούς που πάνε γυρεύοντας να σπάσουν το δικό τους. Ποτέ μου δεν αισθάνθηκα την παραμικρή επιθυμία να σκαρφαλώσω σε δέντρο. Αν είχε σκαλιά που να ανεβάζανε σε δεντροσπιτάκι θα ανέβαινα με ευχαρίστηση και θα χάζευα τη θέα, αλλά να σκαρφαλώσω? Δεν τρελλάθηκα.

Θα μου πείτε, το 9 της αριάδνης απλώς αιωρείται σε επίπεδο εδάφους, δεν σκαρφαλώνει. Αλλά δεν είμαι "ένα χαρούμενο πλάσμα που του αρέσει να περνάει καλά.", είμαι ένας μουρτζούφλης elephadas που του αρέσει να περνάει καλά. Έχει διαφορά.
 
Λες στο ζώδιο αυτό να ανήκουν οι μοιραίες γυναίκες διαχρονικά;
Μπα, δεν θα το 'λεγα. Είναι αυτό που λέει η Τζέλλα, ότι είναι θέμα προσωπικής γοητείας (αλλιώς κι εγώ ως μοιραία θα λογιζόμουν :D ).

Έχουμε και λέμε...

1. Εάν ο συγκεκριμένος Παρθένος εκφράσει τη δυσαρέσκειά του επειδή .... πετάς τα ρούχα σου στο πάτωμα, είναι γιατί αυτό είναι ήδη γεμάτο από τα δικά του ρούχα και δεν έχει χώρο για άλλα. Εϊμαι φρικιό της τακτοποίησης με την έννοια ότι ΜΙΣΩ την τακτοποίηση. Όχι τα τακτοποιημένα πράματα, αλλά τη διαδικασία που τα κάνει τακτοποιημένα. Αν μπορούσα να κουνήσω ένα μαγικό ραβδί και τα πράματα να τακτοποιηθούν μόνα τους θα το έκανα (αρκει το ραβδί να μην ήταν πολύ βαρύ και να μην ήθελε ξεχωριστό κούνημα για κάθε αντικείμενο).
Το αυτό!

Δεν έκανα το τεστ με τους δεινόσαυρους γιατί ποτέ δεν είχα κάποια συμπάθεια γι' αυτά τα πλάσματα.

Όσο για το δέντρο με εντόπισα σε δύο αριθμούς: Στο 2 και στο 6. Τα καλοκαίρια στο χωριό της μάνας μου περνούσαμε κάμποσες ώρες με τα ξαδέρφια στον πάνω κήπο που είχε τα λουλούδια και κάποιες στον κάτω κήπο που είχε τα δέντρα. Τα δέντρα ήταν διάφορα αλλά το μεγαλύτερο ήταν μια συκιά (Τζέλλα, σου θυμίζει κάτι; ). Ποτέ δεν είχα υψοφοβία αλλά δεν ανέβαινα πολύ ψηλά στο δέντρο γιατί με μάλωνε η γιαγιά ότι τα κορίτσια δεν ανεβαίνουν στα δέντρα. Οπότε βοηθούσα τα αγόρια (που τότε ήταν πιο κοντά από εμένα) να ανέβουν και όσο μπορούσα να ξεφύγω από το αυστηρό βλέμμα της γιαγιάς και της μάνας μου ανέβαινα ένα δυο κλαδιά για να μη μείνω με τον καημό, τόσο δηλαδή όσο και το ανθρωπάκι του 6.
Είδα τις απαντήσεις του τεστ και μου αρέσει που είμαι λίγο και από τους δύο αριθμούς αν και οι απαντήσεις μου στηρίζονται αποκλειστικά σε βιώματα. Πάντως τα δύσκολα ποτέ δεν τα φοβήθηκα!
 
Πίσω
Μπλουζα