Amiga VS 16 Bit Κονσόλες

[Leon]

Μηπως ηταν αυτος που εβγαζε ολες τις μεταφορες απο τα ηλεκτρονικα στην Amiga ως τελειες, και εκανε την δηλωση "Τα ηχητικα εφε κανουν την παρουσια τους αισθητη. Η αισθηση παιχνιδιου ιδια και απαραλλακτη, ετοιμη να σας καθηλωσει." για το MK2 της ιδιας;

Getta δεν είναι έτσι τα πράγματα. Το Pixel ήταν ένα πολύ καλό περιοδικό την δεκαετία του '80 που σημαδεύτηκε από την άνοδο των home. Στήθηκε από παιδιά με μεράκι και κέφι για αυτό που έκαναν. Δεν ήταν "επαγγελματίες" αλλά ερασιτέχνες (με την καλή έννοια). Αυτή η συνταγή έπιασε τον νεανικό παλμό της εποχής και το περιοδικό πέτυχε. Φυσικά έκαναν και λάθη, εξάλλου τότε δεν υπήρχε ίντερνετ και η ενημέρωση ήταν ελλιπής. Επίσης ΔΕΝ ήταν gamers ήταν κομπιουτεράδες. Δεν ήταν το CVG, περιοδικό γενικής ύλης για home ήταν που είχε και παιχνίδια. Ασχολούνταν με προγραμματισμό, με επαγγελματικό software και περιφερειακά με παιχνίδια. Δεν ήταν πωρωμένοι gamers όπως πχ ο Julian Rignal. Το Pixel ΔΕΝ ήταν gaming περιοδικό. 

Πάμε τώρα παρακάτω. Σταδιακά τα χρόνια περνούν και φτάνουμε στην δύση των home και την άνοδο των PC. Πλέον στους home η Amiga είναι the last man standing, και το Pixel (που όπως προείπα ήταν περιοδικό για HOME υπολογιστές) γίνεται στην ουσία Ελληνικό Amiga Format. Οι εναπομείναντες δημοσιογράφοι είναι φανατικοί αμιγκάδες όπως είναι και το ολοένα και λιγότερο αγοραστικό κοινό τους. Οι τελευταίοι των Μοϊκανών δεν αποδέχονται τη νέα πραγματικότητα και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν μια εποχή που έχει χαθεί για πάντα. Καταρχάς γιατί είναι η δουλειά τους και θέλουν να κρατήσουν το περιοδικό ανοιχτό και κατά δεύτερον γιατί υπάρχει ακόμα ένα πιστό κοινό στην Amiga που θέλει να ενημερωθεί. Ε λόγω του υπερβάλλοντα ζήλου φυσικά υπήρχαν και υπερβολές. Πλέον οι φανατικοί αμιγκάδες φορούσαν ροζ γυαλιά και οτιδήποτε software έβγαινε για την Amiga το αποθέωναν (και οι δημοσιογράφοι και οι χρήστες). Ε μέσα σε αυτά ήταν και τα παιχνίδια. 

Καταρχάς τα παιχνίδια κρίνονταν βάσει των υπολοίπων παιχνιδιών της Amiga όχι γενικά. Κατά δεύτερον είχαν μείνει λίγα development studios στην Amiga οπότε οι reviewers (κακώς βέβαια) αποθέωναν τα παιχνίδια μπας και τα αγοράσουν οι αμιγκάδες, βγουν και άλλα παιχνίδια και αυτοί κρατήσουν την δουλειά τους. Αυτό το βλέπουμε πολύ περισσότερο στα Αγγλικά περιοδικά όπου δημοσιογράφοι και developers είχαν και προσωπικές σχέσεις. Κατά τρίτον, είπαμε, ροζ γυαλιά. Δεν ήταν μόνο δόλος αλλά και ζήλος για την επιβίωση της Amiga. 

To ερώτημα είναι εσύ γιατί έπαιρνες Pixel αφού δεν είχες Amiga; Αφού δεν απευθυνόταν σε σένα. 

 

[Getta Robo]

Getta δεν είναι έτσι τα πράγματα. Το Pixel ήταν ένα πολύ καλό περιοδικό την δεκαετία του '80 που σημαδεύτηκε από την άνοδο των home. Στήθηκε από παιδιά με μεράκι και κέφι για αυτό που έκαναν. Δεν ήταν "επαγγελματίες" αλλά ερασιτέχνες (με την καλή έννοια). Αυτή η συνταγή έπιασε τον νεανικό παλμό της εποχής και το περιοδικό πέτυχε. Φυσικά έκαναν και λάθη, εξάλλου τότε δεν υπήρχε ίντερνετ και η ενημέρωση ήταν ελλιπής. Επίσης ΔΕΝ ήταν gamers ήταν κομπιουτεράδες. Δεν ήταν το CVG, περιοδικό γενικής ύλης για home ήταν που είχε και παιχνίδια. Ασχολούνταν με προγραμματισμό, με επαγγελματικό software και περιφερειακά με παιχνίδια. Δεν ήταν πωρωμένοι gamers όπως πχ ο Julian Rignal. Το Pixel ΔΕΝ ήταν gaming περιοδικό. 

Πάμε τώρα παρακάτω. Σταδιακά τα χρόνια περνούν και φτάνουμε στην δύση των home και την άνοδο των PC. Πλέον στους home η Amiga είναι the last man standing, και το Pixel (που όπως προείπα ήταν περιοδικό για HOME υπολογιστές) γίνεται στην ουσία Ελληνικό Amiga Format. Οι εναπομείναντες δημοσιογράφοι είναι φανατικοί αμιγκάδες όπως είναι και το ολοένα και λιγότερο αγοραστικό κοινό τους. Οι τελευταίοι των Μοϊκανών δεν αποδέχονται τη νέα πραγματικότητα και προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν μια εποχή που έχει χαθεί για πάντα. Καταρχάς γιατί είναι η δουλειά τους και θέλουν να κρατήσουν το περιοδικό ανοιχτό και κατά δεύτερον γιατί υπάρχει ακόμα ένα πιστό κοινό στην Amiga που θέλει να ενημερωθεί. Ε λόγω του υπερβάλλοντα ζήλου φυσικά υπήρχαν και υπερβολές. Πλέον οι φανατικοί αμιγκάδες φορούσαν ροζ γυαλιά και οτιδήποτε software έβγαινε για την Amiga το αποθέωναν (και οι δημοσιογράφοι και οι χρήστες). Ε μέσα σε αυτά ήταν και τα παιχνίδια. 

Καταρχάς τα παιχνίδια κρίνονταν βάσει των υπολοίπων παιχνιδιών της Amiga όχι γενικά. Κατά δεύτερον είχαν μείνει λίγα development studios στην Amiga οπότε οι reviewers (κακώς βέβαια) αποθέωναν τα παιχνίδια μπας και τα αγοράσουν οι αμιγκάδες, βγουν και άλλα παιχνίδια και αυτοί κρατήσουν την δουλειά τους. Αυτό το βλέπουμε πολύ περισσότερο στα Αγγλικά περιοδικά όπου δημοσιογράφοι και developers είχαν και προσωπικές σχέσεις. Κατά τρίτον, είπαμε, ροζ γυαλιά. Δεν ήταν μόνο δόλος αλλά και ζήλος για την επιβίωση της Amiga. 

To ερώτημα είναι εσύ γιατί έπαιρνες Pixel αφού δεν είχες Amiga; Αφού δεν απευθυνόταν σε σένα.

Συμφωνοι πως το 80 ηταν για τα δεδομενα ενα πολυ καλο περιοδικο, με πολυ καλες στηλες και αρθογραφους. Προς αποφυγη παρεξηγησεων, επαναλαμβανω τα παρακατω, οπου ειχα γραψει σε αρχικες σελιδες.

Μιλαω για το περιοδικο την εποχη 1992 - 1995 περιπου, οπου διαβαζω τευχη που εχω κατεβασει. Μου εκανε πολυ μεγαλη εντυπωση το κολλημα στα 2 θεματα, που εχει παρα πολυς κοσμος με τις παρουσιασεις του, και πως συμφωνα παντα με τους ιδιους, ολα ειναι γραμμενα και αναλυμενα στην εντελεια. Ειχα ομως διαβασει ελαχιστα διασπαρτα τευχη της τοτε  εποχης, και δεν εζησα το περιοδικο οπως αυτοι στην εποχη του.

Αν δεις αρχικες σελιδες στο παρων θεμα, αλλα και σε αρκετες στο προηγουμενο, τα 2 εγχωρια περιοδικα θεωρουνται βιβλος και ταλμουδ μαζι για πολυ Amigoκοσμο, απαραβατη γραπτη γνωση απο ειδικους επαγγελματιες και γνωστες. Φυσικα αυτα τα πραγματα οπως ορθος αναφερεις, δεν ισχυουν. Βεβαιως και υπηρξαν (στη τοτε συγκεκριμενη χρονικη περιοδο παντα) και καλοι αρθρογραφοι, στο συνολο τους ομως ηταν ατομα-υποχειρια του μηχανηματος και της συγκεκριμενης τελος παντων ιδεολογιας.

Τωρα θα μου πεις, τι με νοιαζει τι λεγανε για το μηχανημα τους;. Δεν με νοιαζει. Αλλα με ενδιεφερε να δω τι γραφανε για τις κονσολες, για ιστορικους λογους. Ε λοιπον, ουτε μερακι υπηρχε ουτε κεφι σε αυτα που κανανε. Κακη και ερασιτεχνικη προπαγανδα ηταν, σε ενα κατα τα αλλα αμεροληπτο περιοδικο, που καλυπτε την τεχνολογια.

Βεβαιως και ξερω να ξεχωριζω ολα αυτα που αναφερεις. Φυσικα και τα βλεπω, ειναι εμφανης αλλωστε η προπαγανδα τους. Πολλοι αλλοι απο οτι εχεις προσεξει ομως, δεν φαινεται να το αντιληφθηκαν τοτε, ουτε ομως και τωρα...

Το βρισκω αδιανοητο απο ενα κατα τα αλλα "θεοποιημενο" περιοδικο στο συνολο του, να διαβαζω τοσο λανθασμενα και φριχτα πραγματα. Και στη πραγματικοτητα λυπαμαι για τον οπαδισμο που ταιζαν με το ζορι τους αναγνωστες τους. Τα αποτελεσματα τα εχω δει πολυ καλα, κοσμος που πιστευει πως η Amiga δεν ειχε αντιπαλο και καλα στα βιντεοπαιχνιδια, μεχρι να δωσει την δαδα στο PS1. Δεν εγινε ποτε και πουθενα αυτο το πραγμα στην Ελλαδα. Μονο στις σελιδες των περιοδικων τους.

Τελος, οπως ειπα ειχα διαβασει ελαχιστα μεν τευχη, Amiga ομως ειχα απο το 1992. Το γραφω στην προηγουμενη απαντηση μου.

 

[The Destroyer]

Και να φανταστείς πως στην αρχή του thread δεν κατάλαβαν πως έγραφε και συντάκτης του Pixel. ?

Επειδή δεν κατάλαβα τι εννοείς, μπορείς να μου το εξηγήσεις? έγραφε σε αυτό το thread κάποιος συντάκτης του pixel? ποίος?

 

[The Destroyer]

Eγώ πάλι βλέπω άλλα πράγματα στα reviews των περιοδικών εκείνης της εποχής. Μαλλον πρέπει να υπάρχουν διαφορετικές εκδόσεις των περιοδικων, οι κάποιοι δεν έχουν βγάλει ακόμα απο το κεφάλι τους το virtual boy και τα διαβάζουν μέσα από αυτό. Σε πάρα πολλά review έβλεπα αδικαιολόγητο θάψιμο σε πολύ καλά παιχνίδια της amiga. Eιδικα στο user από ένα σημείο και μετά είχε καταντήσει αηδία το θέμα με τις βαθμολογίες. Σχεδόν κάθε τευχος είχε special review ένα adventure σε PC, με τον Τσουρινακη πάντα να βάζει 98%, 99%, 100% παντού. Οκ άντε σε ένα, άντε σε δυο, άλλα παντου? είναι προφανώς παράλογο να έχει “αντοχή στο χρόνο” το phantasmagoria 99%, δηλαδή πόσες φόρες θα το τερματίσεις και θα δεις τα ίδια πράγματα? Και σύγκρινε τώρα τα 98% κτλ στα adventures με κάποιο παιχνίδι με random στοιχειά όπως ένα ποδοσφαιρακι σε μια κονσόλα ή ένα shoot em up στην amiga. Και στο pixel, ειδικά στο τέλος της καριέρας του, οπου έβαζε reviews για amiga/PC/consoles ταυτόχρονα, υπήρχε μεγάλο θαψιμο σε πολύ καλά παιχνίδια της amiga. Πάντα θα υπάρχει μια λογική εξήγηση για όλα αυτά, το αποτέλεσμα όμως είναι να διαβάζεις ένα περιοδικό σαν το pixel να βαθμολογεί το εξαιρετικό whizkid της amiga με 55% στο game play, ενώ ο ίδιος συντακτης βαθμολογεί το απαίσιο spider man με 80% στο game play στην επόμενη σελίδα. Πήγαινε παίξε κάνα sonic και άσε την amiga στην ηρεμία της.

 

[Imgema]

Καλά αυτό με τα adventures ήταν πια γραφικό. Υπερ-άριστες βαθμολογίες σε όλα, θυμάμαι που αναρωτιόμουν πως γίνεται αυτό το πράγμα, να είναι αυτού του είδους τα παιχνίδια όλα τόσο καλά και εντυπωσιακά. Καταλαβαίνω ότι ένας συντάκτης μπορεί να είναι σκληροπυρηνικός fan κάποιου genre αλλά αυτό κανονικά θα έπρεπε να τον κάνει πιο αυστηρό προς αυτό το genre και όχι 99% σε όλα.

 

[Getta Robo]

Eγώ πάλι βλέπω άλλα πράγματα στα reviews των περιοδικών εκείνης της εποχής. Μαλλον πρέπει να υπάρχουν διαφορετικές εκδόσεις των περιοδικων, οι κάποιοι δεν έχουν βγάλει ακόμα απο το κεφάλι τους το virtual boy και τα διαβάζουν μέσα από αυτό. Σε πάρα πολλά review έβλεπα αδικαιολόγητο θάψιμο σε πολύ καλά παιχνίδια της amiga. Eιδικα στο user από ένα σημείο και μετά είχε καταντήσει αηδία το θέμα με τις βαθμολογίες. Σχεδόν κάθε τευχος είχε special review ένα adventure σε PC, με τον Τσουρινακη πάντα να βάζει 98%, 99%, 100% παντού. Οκ άντε σε ένα, άντε σε δυο, άλλα παντου? είναι προφανώς παράλογο να έχει “αντοχή στο χρόνο” το phantasmagoria 99%, δηλαδή πόσες φόρες θα το τερματίσεις και θα δεις τα ίδια πράγματα? Και σύγκρινε τώρα τα 98% κτλ στα adventures με κάποιο παιχνίδι με random στοιχειά όπως ένα ποδοσφαιρακι σε μια κονσόλα ή ένα shoot em up στην amiga. Και στο pixel, ειδικά στο τέλος της καριέρας του, οπου έβαζε reviews για amiga/PC/consoles ταυτόχρονα, υπήρχε μεγάλο θαψιμο σε πολύ καλά παιχνίδια της amiga. Πάντα θα υπάρχει μια λογική εξήγηση για όλα αυτά, το αποτέλεσμα όμως είναι να διαβάζεις ένα περιοδικό σαν το pixel να βαθμολογεί το εξαιρετικό whizkid της amiga με 55% στο game play, ενώ ο ίδιος συντακτης βαθμολογεί το απαίσιο spider man με 80% στο game play στην επόμενη σελίδα. Πήγαινε παίξε κάνα sonic και άσε την amiga στην ηρεμία της.

Καταρχας δεν καταλαβαινω το υφος σου, δεν απευθύνθηκα ετσι προς τα εσενα. Μιλησα πρωτιστως για το Pixel της συγκεκριμενης περιοδου, παρεθεσα και συγκεκριμενες παρουσιασεις-αναλυσεις και αποσπασματα. Δεν ξερω για τα adventures που αναφερεσαι στο περιοδικο, το phantasmagoria ειναι pc τιτλος και δεν εχει καμια σχεση με το θεμα. Αν δεν κανω επισης λαθος, ο Ανδρεας-Παρασκευας Τσουρινακης ηταν στο Pixel, και οχι στο User.  Μιλαω παντως συγκεκριμενα για το σπρωξιμο Amigoπαιχνιδιων και σε παρα πολλες περιπτωσεις, τις αθλιες παρουσιασεις κονσολοπαιχνιδιων. Πχ με παρουσιασαρες οπως το Beastlord με 95% (Pixel 105, Νοεμβριος 1993, σελιδα 84), The aquatic games 90% Pixel, Νοεμβριος 1992, σελιδα 45), Rubicon 90%,  (ιδιο τευχος, σελιδα 49) και που να επιανα και αλλα τευχη στη τυχη. Και απο την αλλη φυσικα διαρκεις αναφορες στα παιχνιδια της ως "τελεια μεταφορα", οπως και που εχουμε παρουσιασεις-ξεπετα 2 παιχνιδια για κονσολες σε μια σελιδα, με την παρουσιαση φυσικα να ειναι ανακεφαλαιωση απο το κειμενο στο πισω μερος του κουτιου.  Καλα, για το οτι στην Amiga παρουσιαζαν εξωνυχιστικα και το πιο εξωτικο περιφερειακο, ενω στη καλυτερη υπηρχαν απλες αναφορες για γνωστα περιφερειακα των κονσολων.. Μιλαμε τωρα εικονικη πραγματικοτητα απο το Virtual Boy οχι αστεια.
 

Περι του User, με εξαιρεση φυσικα τα μαργαριταρια που ανεβασα,  παντα υπερ της Amiga και κατα των κονσολων, υπαρχουν και σχολια απο πρωην συντακτη για την Amiga στο παρων θεμα, ψαξε και δες μονος σου.

Για το Sonic τωρα, πολυ χαιρομαι που αναφερεται διαρκως απο τους Amigaδες. Εχω ακουσει και διαβασει πολλες φορες, το ποσο το εκθείαζαν απο το πρωτο παιχνιδι. Γιατι κακα τα ψεματα, και το καλα μενος που εχετε μερικοι, στη πραγματικοτητα ειναι διακαης ποθος, σεβασμος και εκτιμηση. Καταλαβαινω πως ηταν οδυνηρο για αρκετους, που δεν συνεχίστηκε περαιτερω η συνεργασια με την Sega, ισως βλεπατε καποια υποβαθμισμενη εκδοση μεταξυ αλλων και των Sonic, αλλα τα πραγματα δεν εξελιχθηκαν ετσι, και ειδατε "εξαιρετικους" τιτλους οπως τα Oscar και James Pond. Φανταζομαι το ποσο οδυνηρό ηταν για αρκετους, να μην υπαρξει ουτε κατα διανοια τιτλος-διαμαντι αντιστοιχο επιπεδου, και ετσι καποιοι πασχισαν να ονομασουν ισαξια η και ανωτερα ως παιχνιδια, τιτλους σαν τους προηγουμενους. Και τα 2 συγκεκριμενα παντως που κυκλοφορησαν και στο Mega Drive, τα βλεπαμε ως πολυ υποδιεστερα των επιλογων που ειχαμε να παιξουμε, να το θεσω ευγενικα και μη υποτιμητικά.
Αλλα ενταξει, το Mega Drive μεταξυ πολλων πραγματικα εξαιρετικων αλλων τιτλων επιπεδων, ειχε 4 Sonic παιχνιδαρες να ασχολουμαστε.

1. Beat em up : εδώ ο μύθος στηρίζεται κυρίως στην ανακριβή μεταφορά του SF2 στην amiga. Στο MD και στο SNES ήταν σαφώς πιο κοντά στο arcade. Επίσης το θέμα με τα πολλά κουμπιά που απαιτούσαν τα συγκεκριμένα παιχνίδια. Και πάλι η amiga είχε πολλά εξαιρετικά παιχνίδια, όπως τα body blows, elf mania, brutal paws, full contact, shadow fighter, ΜΚ2, fighting spirit κτλ
   

Ξεχασες και το Shaq-Fu στη λιστα.

 

[Other_Reality]

Για τα adventures 1@Imgema[/USER], ξεχνας (οπως και ο 1@Getta Robo[/USER]) το οτι το pixel, ξεκινησε σαν περιοδικο για τους home users. Λιγο πολυ τα ανεφερε και ο Leon, πιο λεπτομερως.Δεν υπηρχε καμια συνομωσια κατα των κονσολων, γιατι οταν ξεκινησε, και για καιρο μετα, δεν υπηρχαν καν οι κονσολες!

Καλως η κακως, τα adventures ηταν οι μεγαλες παραγωγες, τα πολυαναμενομενα παιχνιδια,  που σκοραραν ψηλα. Ψηλοτερα απο τα action, που θα τα δεις να αναφερονται και σαν "καλα διαλειμματα απο το Kings Quest " π.χ. Ο Τσουρινακης εγραφε review στο Pc Master,  πριν γραψει και για το αδελφο pixel, αλλα οπου και να εγραφε πιστευω οτι δεν θα ενδιεφερε καποιον κονσολα. Αντιθετως, πολλοι περιμεναμε το τευχος, απλως για να τον διαβασουμε.

Στο User, ο αρχισυντακτης Νικος Κροντηρας, ηταν δηλωμενος φαν του sonic, ενω και στο super mario world ειχε βαλει 99, 100, κατι τετοιο. Ειχε αναλαβει αρκετα review ο ιδιος για κονσολες, δεν ειδα ποτε αυτα που λες, 1@Getta Robo[/USER] και ημουν συχνος αναγνωστης. Υπηρξε διαχωρισμος με το ενθετο gamer, που ηταν σωστη κινηση καθως οι home χρηστες δεν μας ενδιεφεραν οι κονσολες και εμπαιναν στην ροη του περιοδικου, που ως τοτε ειχε πια γινει pc-centric.

Το sonic αναφερεται σαρκαστικα απο τους αμιγκαδες, προφανως το εχεις καταλαβει, τωρα αυτα τα περι μενους κλπ, απο τα ποστ σου βλεπω να εξακολουθει να βγαινει. Δεν ειναι κακο παιχνιδι, εγω απλως το θεωρω υπερεκτιμημενο (ενα παιδικο πλατφορμ που μαζευεις δαχτυλιδακια ειναι, με ωραια γραφικα ειδικα στην 1η πιστα κραχτη, το super mario world ειναι πολυ καλυτερο παιχνιδι, ισως και λιγοτερο παιδικο λογω πιο πλουσιου gameplay)

Ηταν και πειραγμα απο παλια αυτο, δηλ. το "παιξε κανα σονικ', οταν μιλουσαμε για παιχνιδια, οπως το might&magic και μας ελεγε ο αλλος " τι παιζετε ρε σεις;" Ηταν σαν του λεγαμε φυγε απο δω ας πουμε, δεν νοιωθεις.

 

[Imgema]

Θυμάμαι στο PIxel ένα review-αφιέρωμα στο Sonic με θριαμβευτικό σκορ. Γενικά όλα τα περιοδικά το εκθείαζαν το συγκεκριμένο, κανείς δεν μπορούσε να κρυφτεί πίσω από κάποια ατζέντα και να το θάψει επίτηδες.

Εγώ υπερεκτιμημένο δεν θα το έλεγα, τουλάχιστον για το 1991. Σίγουρα το Sonic 2 που βγήκε αργότερα ήταν πολύ καλύτερο. Και το Sonic 3 & Knuckles επίσης, καλύτερο και από τα δύο. Αλλά την εποχή που βγήκε ήταν "state of the art". Και δεν ήταν μόνο τα γραφικά, ή το gimmick της ταχύτητας. Εμένα πιο πολύ τα physics με εντυπωσίασαν. Μαζί με τον πολύ καλό έλεγχο, έκαναν το παιχνίδι πολύ εθιστικό για μένα. Η πρώτη πίστα είναι, οπτικά, μάθημα για γραφίστες. Η μουσική πιασάρικη μέχρι αηδίας. Γενικά είναι ένα παιχνίδι που βγήκε για να χτυπήσει τα Mario και πιστεύω ότι το πέτυχε, εκτός από το θέμα level design, αν και τα επόμενα Sonic με τα multi-paths ήταν αρκετά ανταγωνιστικά. Πάντως μέχρι να βγει το Yoshi's Island (το καλύτερο 2D platform όλων των εποχών για μένα) ήμουν περισσότερο fan των Sonic.

Και το Sonic στο Master System ήταν επίσης φοβερό και δεν το περίμενα. Το level design είναι ακόμα καλύτερο γιατί έχει τα chaos emeralds κρυμμένα στις πίστες και όχι σε bonus stage. Οπότε έχει λίγο εξερεύνηση.Τα physics ήταν σχεδόν το ίδιο καλά και η μουσική ακόμα καλύτερη, made by the legend Yuzo Koshiro. Iσως το αγαπημένο μου 8bit soundtrack. Tα επόμενα Sonic εκεί όμως δεν ήταν τόσο καλά.

Τα 3D Sonic τα θεωρώ σκουπίδια. Iσως όχι τόσο το 1ο Sonic Adventure. Μέτριο προς κακό αλλά όχι σκουπίδι.

Οπως και να έχει, τα platforms στις κονσόλες είχαν πολύ ψηλά standards από πολύ νωρίς. Πολλά από τα platforms που αναφέρθηκαν για την Amiga υπήρχαν και στις κονσόλες ή ήταν port από κονσόλες. Αναφέρθηκαν πχ τα Cool Spot Και James Pond. Κατι τέτοια platforms θεωρούνταν για τα δεδομένα των κονσολών μέτρια στην καλύτερη. Υπήρχαν πιο καλά (και εντυπωσιακά σε γραφικά) platforms που δεν ήταν Sonic, Mario ή Donkey Kong. Τα αγαπημένα μου είναι Mickey Mania (Mega Drive έκδοση), World of Illusion, Tiny Toons (SNES έκδοση), Toy Story (Mega Drive έκδοση), EarthWorm Jim 1/2 (Mega Drive έκδοση) και Aladdin (Mega Drive έκδοση).

 

[Leon]

Θυμάμαι στο PIxel ένα review-αφιέρωμα στο Sonic με θριαμβευτικό σκορ. Γενικά όλα τα περιοδικά το εκθείαζαν το συγκεκριμένο, κανείς δεν μπορούσε να κρυφτεί πίσω από κάποια ατζέντα και να το θάψει επίτηδες.

Εγώ υπερεκτιμημένο δεν θα το έλεγα, τουλάχιστον για το 1991. Σίγουρα το Sonic 2 που βγήκε αργότερα ήταν πολύ καλύτερο. Και το Sonic 3 & Knuckles επίσης, καλύτερο και από τα δύο. Αλλά την εποχή που βγήκε ήταν "state of the art". Και δεν ήταν μόνο τα γραφικά, ή το gimmick της ταχύτητας. Εμένα πιο πολύ τα physics με εντυπωσίασαν. Μαζί με τον πολύ καλό έλεγχο, έκαναν το παιχνίδι πολύ εθιστικό για μένα. Η πρώτη πίστα είναι, οπτικά, μάθημα για γραφίστες. Η μουσική πιασάρικη μέχρι αηδίας. Γενικά είναι ένα παιχνίδι που βγήκε για να χτυπήσει τα Mario και πιστεύω ότι το πέτυχε, εκτός από το θέμα level design, αν και τα επόμενα Sonic με τα multi-paths ήταν αρκετά ανταγωνιστικά. Πάντως μέχρι να βγει το Yoshi's Island (το καλύτερο 2D platform όλων των εποχών για μένα) ήμουν περισσότερο fan των Sonic.

Και το Sonic στο Master System ήταν επίσης φοβερό και δεν το περίμενα. Το level design είναι ακόμα καλύτερο γιατί έχει τα chaos emeralds κρυμμένα στις πίστες και όχι σε bonus stage. Οπότε έχει λίγο εξερεύνηση.Τα physics ήταν σχεδόν το ίδιο καλά και η μουσική ακόμα καλύτερη, made by the legend Yuzo Koshiro. Iσως το αγαπημένο μου 8bit soundtrack. Tα επόμενα Sonic εκεί όμως δεν ήταν τόσο καλά.

Τα 3D Sonic τα θεωρώ σκουπίδια. Iσως όχι τόσο το 1ο Sonic Adventure. Μέτριο προς κακό αλλά όχι σκουπίδι.

Οπως και να έχει, τα platforms στις κονσόλες είχαν πολύ ψηλά standards από πολύ νωρίς. Πολλά από τα platforms που αναφέρθηκαν για την Amiga υπήρχαν και στις κονσόλες ή ήταν port από κονσόλες. Αναφέρθηκαν πχ τα Cool Spot Και James Pond. Κατι τέτοια platforms θεωρούνταν για τα δεδομένα των κονσολών μέτρια στην καλύτερη. Υπήρχαν πιο καλά (και εντυπωσιακά σε γραφικά) platforms που δεν ήταν Sonic, Mario ή Donkey Kong. Τα αγαπημένα μου είναι Mickey Mania (Mega Drive έκδοση), World of Illusion, Tiny Toons (SNES έκδοση), Toy Story (Mega Drive έκδοση), EarthWorm Jim 1/2 (Mega Drive έκδοση) και Aladdin (Mega Drive έκδοση).

Χμμμμ...εδώ τα πράγματα γίνονται τουλάχιστον ύποπτα. Βλέπω κυρίως δυτικά και μάλιστα πολλά ευρωπαϊκά platformers. Αν σου αρέσει το donkey kong country, το mickey mania ή τα παιχνίδια της shiny υπάρχει πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι το gameplay αλλά το format. Αφού γουστάρεις τα floaty controls του mickey mania δεν θα έπρεπε να είσαι αρνητικά προκατειλημμένος στα platform παιχνίδια της Amiga. 

Σας αρέσει το στυλ παιχνιδιών που έβγαιναν στην Amiga (europlatformer) αλλά είστε προκατειλημμένοι γιατί έβγαιναν στην Amiga. Αν είχαν βγει για το snes θα το είχατε χάψει και θα λέγατε τι παιχνιδάρα είναι. Μήπως σας άρεσε το plok και το bubsy;

Τελικά το μόνο που βλέπω από τους κονσολάδες είναι ό,τι βλέπω και στους αμιγκάδες. Μια στείρα εμμονή στα γραφικά χωρίς περαιτέρω ανάλυση. Έχετε δει ότι το DKC είναι ένα europlatformer της σειράς απλά με πιο υψηλό budget; αλλά βγήκε για το snes και έχει φτιαχτεί με sgi workstations οπότε παιχνιδάρα ενώ τα παιχνίδια της Amiga "lol crap".  

 

[The Destroyer]

Καταρχας δεν καταλαβαινω το υφος σου, δεν απευθύνθηκα ετσι προς τα εσενα. Μιλησα πρωτιστως για το Pixel της συγκεκριμενης περιοδου, παρεθεσα και συγκεκριμενες παρουσιασεις-αναλυσεις και αποσπασματα. Δεν ξερω για τα adventures που αναφερεσαι στο περιοδικο, το phantasmagoria ειναι pc τιτλος και δεν εχει καμια σχεση με το θεμα. Αν δεν κανω επισης λαθος, ο Ανδρεας-Παρασκευας Τσουρινακης ηταν στο Pixel, και οχι στο User.  Μιλαω παντως συγκεκριμενα για το σπρωξιμο Amigoπαιχνιδιων και σε παρα πολλες περιπτωσεις, τις αθλιες παρουσιασεις κονσολοπαιχνιδιων. Πχ με παρουσιασαρες οπως το Beastlord με 95% (Pixel 105, Νοεμβριος 1993, σελιδα 84), The aquatic games 90% Pixel, Νοεμβριος 1992, σελιδα 45), Rubicon 90%,  (ιδιο τευχος, σελιδα 49) και που να επιανα και αλλα τευχη στη τυχη. Και απο την αλλη φυσικα διαρκεις αναφορες στα παιχνιδια της ως "τελεια μεταφορα", οπως και που εχουμε παρουσιασεις-ξεπετα 2 παιχνιδια για κονσολες σε μια σελιδα, με την παρουσιαση φυσικα να ειναι ανακεφαλαιωση απο το κειμενο στο πισω μερος του κουτιου.  Καλα, για το οτι στην Amiga παρουσιαζαν εξωνυχιστικα και το πιο εξωτικο περιφερειακο, ενω στη καλυτερη υπηρχαν απλες αναφορες για γνωστα περιφερειακα των κονσολων.. Μιλαμε τωρα εικονικη πραγματικοτητα απο το Virtual Boy οχι αστεια.
 

Περι του User, με εξαιρεση φυσικα τα μαργαριταρια που ανεβασα,  παντα υπερ της Amiga και κατα των κονσολων, υπαρχουν και σχολια απο πρωην συντακτη για την Amiga στο παρων θεμα, ψαξε και δες μονος σου.

Για το Sonic τωρα, πολυ χαιρομαι που αναφερεται διαρκως απο τους Amigaδες. Εχω ακουσει και διαβασει πολλες φορες, το ποσο το εκθείαζαν απο το πρωτο παιχνιδι. Γιατι κακα τα ψεματα, και το καλα μενος που εχετε μερικοι, στη πραγματικοτητα ειναι διακαης ποθος, σεβασμος και εκτιμηση. Καταλαβαινω πως ηταν οδυνηρο για αρκετους, που δεν συνεχίστηκε περαιτερω η συνεργασια με την Sega, ισως βλεπατε καποια υποβαθμισμενη εκδοση μεταξυ αλλων και των Sonic, αλλα τα πραγματα δεν εξελιχθηκαν ετσι, και ειδατε "εξαιρετικους" τιτλους οπως τα Oscar και James Pond. Φανταζομαι το ποσο οδυνηρό ηταν για αρκετους, να μην υπαρξει ουτε κατα διανοια τιτλος-διαμαντι αντιστοιχο επιπεδου, και ετσι καποιοι πασχισαν να ονομασουν ισαξια η και ανωτερα ως παιχνιδια, τιτλους σαν τους προηγουμενους. Και τα 2 συγκεκριμενα παντως που κυκλοφορησαν και στο Mega Drive, τα βλεπαμε ως πολυ υποδιεστερα των επιλογων που ειχαμε να παιξουμε, να το θεσω ευγενικα και μη υποτιμητικά.
Αλλα ενταξει, το Mega Drive μεταξυ πολλων πραγματικα εξαιρετικων αλλων τιτλων επιπεδων, ειχε 4 Sonic παιχνιδαρες να ασχολουμαστε.

Ξεχασες και το Shaq-Fu στη λιστα.

Καταρχήν δεν απευθύνθηκα σε εσένα. Μίλησα για μια ανισορροπια στις βαθμολογιες στα περιοδικά. 

Το "Πήγαινε παίξε κάνα sonic και άσε την amiga στην ηρεμία της." αναφερόταν στον συντακτη με το 55%. Και όλο το ποστ.

Αλλά τελικά εχουν απόλυτο δίκαιο, οτι θέλεις διαβάζεις, οτι θέλεις βλέπεις, δεν σου επευθύνω καν τον λόγο και απαντάς προσωπικά, να το κοιτάξεις.

Και επίσης στην λίστα με τα καλύτερα beat em up της amiga, ξέχασα το Mario rpg. 

Καλως η κακως, τα adventures ηταν οι μεγαλες παραγωγες, τα πολυαναμενομενα παιχνιδια,  που σκοραραν ψηλα. Ψηλοτερα απο τα action, που θα τα δεις να αναφερονται και σαν "καλα διαλειμματα απο το Kings Quest " 

Κάτσε γιατί δεν σε πιάνω. Τι παει να πει ήταν μεγάλες παραγωγές και πολυαναμενόμενα παιχνίδια? και για αυτό εχουν αντοχή 99% ? δηλάδη πόση αντοχή έχει το king's quest XVIIXVIIXXV που το κάνει πιο ενδιαφέρον απο το NBA LIVE στο MD ή το battle squadron της amiga? πόσες φόρες μπορείς να τερματίσεις ένα adventure και να βλέπεις ακριβώς τα ίδια πράγματα? π.χ στο DK που δεν είναι επίσης παραδειγμα διάρκειας, έχει τουλάχιστον τα bonus να ανακάλυψεις, ασχετα που ενας αναγνώστης φανατικός της nintendo εχει στείλει ενα γραμμά αγανάκτησης στην αλληλογραφια, εξοργισμένος απο τη μικρή διάρκεια του παιχνιδιού! Και πάλι κατά την γνωμη μου εχει μεγαλυτερη αντοχή στο χρόνο απο οποιοδήποτε adventure.

edit : παρακαλώ τους mods να ενώσουν τα 3 ποστς μου.

 

[Getta Robo]

1@Other_Reality[/USER]

Καταρχας να πω εδω, πως διαβασα σε περιοδικο Pixel για καποιο Amiga Athens Club, στην Κεκροπος στη Καλλιθεα. Δεν το ηξερα το καταστημα και δεν το ειχα επισκευτει ποτε. Πελατης ημουν στο Athens club στην Περικλεους, οπου απο το 1992-1993 ειχε αφοσιωθει σχεδον πληρως στις κονσολες. Προς αποφυγη παρεξηγησεων που δεν εχω κανενα σκοπο για κατι τετοιο.

Το Pixel πραγματι ξεκινησε με συγκεκριμενο σκοπο και υλη παρουσιασεων, αλλα ανα τα χρονια αλλαζε. Εαν και εφοσων λοιπον, θα ηθελαν να εχουν μια αμεροληπτη σταση, προς οφελος φυσικα των αναγνωστων, θα το εκαναν. Αλλα με αυτα που διαβαζω, και εχω φυσικα παραθεσει, δεν το εκαναν. Και μην το βλεπεις βαση βαθμολογιων, που οντως υπηρξαν και τετοια κρουσματα, αλλα αντιμετωπισης τους, οπως και παραθετω. Αναφερω καποια  παραδειγματα παραπανω. Να υποθεσουμε ομως οτι τα πραγματα ηταν ετσι οπως θυμουντε και αναφερουν διαφοροι. Πιστευεις πως οι υπερβαθμολογησεις της Amiga ηταν τυχαιες και αμεροληπτες;

Το User ηταν σε καλυτερη μοιρα πραγματι. Και με το Gamer, και με τις παρουσιασεις γενικοτερα. Δεν εξεταζω την ποιοτητα τους φυσικα, αλλα και εδω μια απο τα ιδια με τις βαθμολογιες για την Amiga. Μην πεσεις στη παγιδα πως το Mario World πηρε τοσο %. Το αξιζε και το αξιζει στη τελικη. Αλλα το πως παρουσιαζανε και εδω τα παιχνιδια της Amiga, που ηταν σπρωγμενα στα ουρανια βαθμολογικα. Για το αν εχουν υποσταση αυτα που λεω, περαν φυσικα το να δεις τα περιοδικα καθεαυτου, εχει μοιραστει πληροφοριες μελος που ηταν τοτε στο περιοδικο. Τα πραγματα ειναι ξεκαθαρα πιστευω. Η εκδοτικη πισω απο το User τουλαχιστον, ειχαν προνοησει και κυκλοφορησαν το Gamepro, οπου γινανε και αρκετες σωστες κινησεις. Γιαυτο και ξεπερασε κατα πολυ τα 2 περιοδικα.

Για το Sonic, το εχω δει πολλες φορες σε ξενες κοινοτητες αυτο. Ποσο πονεσε και ενοχλησε που δεν κυκλοφορησε στην Amiga, στα πλαισια της συνεργασιας που υπηρξε τοτε. Φυσικα και δεν μιλαω για το αστειακι που αναφερεις, το καταλαβα.

1@Leon[/USER]

Εχεις αναφερθει παλαιοτερα για τα action/platformers. Δεν ξερω το κατα ποσο σου αρεσουν η οχι, αλλα εισαι αδικος με καποια παιχνιδια που αναφερεσε. Καταρχας το World of illusion ειναι ιαπωνικης παραγωγης, και απο τα καλυτερα του χωρου, με απιστευτο διπλο, οπου σπανιζει στο χωρο του. Μεταξυ αλλων φυσικα, γιατι εχει και φοβερο σχεδιασμο και υποβαθρα, και μουσικη και ελεγχο.

Για το Mickey Mania δεν ειμαι οπαδος στα 16bit, θα σου πω ωστοσο οτι στο Snes δεν ειχε την καλυτερη μεταφορα, του Mega Drive ηταν καλυτερη σε διαφορους τομεις, μεταξυ αυτων και ο ελεγχος. Δες αυτο το βιντεο και θα καταλαβεις

Συμφωνω επισης για το Donkey Kong, επασχε απο gameplay. Προσεξε ομως. Δεν ηταν κατω του μετριου, ηταν κατωτερο απο τα περισσοτερα ιαπωνικα αντιστοιχα παιχνιδια μεν, αλλα σε καμια περιπτωση κακο. Και σου λεω εδω ευθέως πως ειμαι μαλλον απο τους αιρετικους, και το Donkey Kong Country 2 το θεωρησα πολυ βαρετο και υποβαθμισμενο σε σχεση με το gameplay του πρωτου.

Εδω θελω να αναφερω και κατι. Αναφερεσε τακτικα, στη πρωτοτυπια και στην επιρροη διαφορων τιτλων, σε γενικα πλαισια. Συμφωνω και πως υπηρξαν παρα πολλοι Amigoτιτλοι και πρωτοτυποι και που ηταν σταθμος στις επομενες γενιες, και πως πολλοι κονσολοπαιχνιδια δεν ξεκινησαν κατι καινουργιο. Δεν αντιλεγω.
Ωστοσο, διαφωνω πληρως στο κατα ποσο υπαρχει playability στο τωρα του σημερα. Και ναι η Amiga ειχε πολλα crpg/wrpg, dungeon crawlers, adventures και χιλια 2. Ποσα ομως μπορεις να παιξεις και να απολαυσεις τωρα; Προσωπικα απειροελαχιστα. Κανανε απειρα σπουδαια βηματα στην εποχη τους, αλλα με τα χρονια εκσυγχρονίστηκαν και ξεπεραστηκαν. Εδω ειναι το σπουδαιο που συμβαινει με τις κονσολες. Τοσα πολλα παιχνιδια, εμειναν διαχρονικα. Μπορει και να μην εκαναν πραγματικα τιποτα καινουργιο στο χωρο τους, αλλα ηταν σχεδον τελεια σε ολους τους υπολοιπους τομεις. Γιαυτο και κυκλοφορουν διαρκως συλλογες, διαμοιραζονται ψηφιακα, και διαδιδονται σε βιντεακια και παρουσιασεις. Και προσεξε, δεν μιλαω για κοσμο που μεγαλωσε σε αυτα, αλλα απο ατομα που μπορει να γεννηθηκαν ως και δεκαετιες επειτα.  Απειροελαχιστα βλεπω να γινεται το ιδιο για τα προαναφερθεντα παιχνιδια που εχεις αναφερει. Και δεν πιστευω πως ειχε να κανει με την ποσοτητα του κοσμου που ασχοληθηκαν τοτε μαζι τους. Υπαρχει απιστευτη μεταδοση της πληροφοριας και της επικοινωνιας στις μερες μας, δεν χρειαζεται παρα ελαχιστη ερευνα για οποιον θελει να βρει κατι. Πολυ απλα, δεν στεκονται πλεον μπροστα στους πνευματικους απογονους και διαδοχους τους.

1@The Destroyer[/USER]

Γιαυτο και σου ειπα πως δεν καταλαβαινα αν απευθυνεσαι σε εμενα, δεν εβγαζα ακρη αν ειναι μονολογος η εκανες λαθος με τις παραθεσεις, οπως στα τελευταια σου ποστ.

Καταλαβαινεις πως ο γραπτος λογος διαφοροποιείται πολυ σε σχεση με τον γραπτο, γιαυτο και ξεκαθαριζουμε καποια πραγματα. Πχ οταν γραφεις πως το Oscar ειναι εξαιρετικο, δεν καταλαβαινει κανεις για το λες αυτονοητα ως αστειο, η αν το εννοεις. Το ιδιο πχ και με το Brutal Paws. Δεν πειραζει ομως, δεν εχω σκοπο να παρεξηγηθω με κανεναν αλλωστε.
 

 

[Other_Reality]

1@Getta Robo[/USER]Και στην Περικλέους το κατάστημα άνοιξε ως Amiga Athens Club. Κυρίως εκεί πήγαινα, αρχικά για αντιγραφές Amiga (Αν και με 900 δρχ. βάραγε στο ψαχνό) και έπειτα για snes/gb games. Η ταμπέλα πάνω αριστερά έξω από το μαγαζί (η φωτεινή επιγραφή) , έγραφε επίσης Amiga Athens Club. Το 93 φυσικά όπως είπαμε, ο κόσμος της Amiga αρχικά δεν αγόραζε από το Athens Club (λόγω τιμών) και οι κονσόλες είχαν αρχίσει να γίνονται περισσότερο δημοφιλείς, δεν είναι κάτι που μου φαίνεται παράξενο.

Τώρα για τα Pixel/User κλπ. Πρέπει να συμφωνήσουμε σε κάτι για να μην τσακωνόμαστε σαν 5χρονα.

Εγώ θεωρώ πως καταλαβαίνω το όποιο μίσος ή απέχθεια μπορείς να έχεις γι' αυτά τα έντυπα, και κατ' επέκταση την home computing/gaming κοινότητα. Ο λόγος είναι ότι ξεκίνησες το gaming την εποχή που οι περισσότεροι από εμάς εδώ, οι κλασικοί ρετρο κομπιουτεράδες που ξεκινήσαμε με spectrum κλπ,  είχαμε ήδη συνδεθεί με τον χώρο και οι κονσόλες ήρθαν σαν "ξένες". Σαν τον φαντεζί, αλλά χωρίς ουσία guest star από την Αμερική και την Ιαπωνία. Ίσως μας εντυπωσίαζε που και που, αλλά δεν βρίσκαμε λόγο να παρατήσουμε την Amiga ή τον ST ή το PC. Δεν υπήρχε λόγος να μην ακολουθήσει αυτή η νοοτροπία και στα περιοδικά, αφού οι συντάκτες ήταν μέλη της "δικής" μας κοινότητας, ας το πούμε έτσι. 

Όπως είπες, εσύ "ανάσανες"¨με την κυκλοφορία του Gamepro, που όπως σου είπα εγώ, δεν είχα πάρει ούτε ένα τέυχος του. Υπήρχε κενό για τους κονσολάδες, που τελικά όπως φαίνεται γέμισε. Οι περισσότεροι από εμάς συνεχίσαμε το computer gaming, και φυσικά τις υπόλοιπες ασχολίες με έναν υπολογιστή. Ναι, όπως το να ζωγραφίζουμε, όπως νωρίτερα είχες αναφέρει κάπως ειρωνικά. Δεν υπήρχαν δημιουργικές δυνατότητες με τις κονσόλες, και οι υπολογιστές ήταν διαφορετικό μετερίζι από τις κονσόλες, συνεπώς οι περισσότεροι αυτό το μεταφράζαμε ως ανωριμότητα, εξού και οι πολλαπλές αναφορές μας (και μου) στις κονσόλες ως "παιχνιδάκια".

Εσύ, και οι άλλοι κονσολάδες  ίσως, αυτό το θεωρούσαν από τότε υποτιμητικό, και σας ενοχλούσε η αναφορά σαν "δεύτεράντζα" από τα περιοδικά. Και πιθανότατα είχατε δίκιο, και τελικά ας πούμε δικαιωθήκατε μετά το 94-95, με τα αποκλειστικά περιοδικά και τα κονσολάδικα. Τότε, είχε γίνει ο διαχωρισμός, και οι κοινότητες είχαν τελείως ξεχωριστούς δρόμους.

Με λίγα λόγια, δεν πρόκειται ποτέ να πείσεις έναν αμιγκά, ότι θα ήταν καλύτερα χωρίς amiga,  με ένα md ή snes. Απλώς αδιανόητο. Αντίστοιχα, δεν πρόκειται να πεισθείς εσύ, ή οποιοσδήποτε κονσολάς,. ότι θα ήταν καλύτερα με μια Amiga, αντί για μια κονσόλα. Παίζετε άλλα παιχνίδια, σας ενδιαφέρουν άλλα πράγματα, άλλα είδη, άλλα χαρακτηριστικά στα παιχνίδια, είναι εντελώς άλλη κουλτούρα η μία με την άλλη, καθώς οι υπολογιστές κουβαλάνε και την ιδιότητά τους, με προγράμματα, demoscene κλπ, τα οποία δεν διαχωρίζονται από την ταυτότητα ενός κομπιουτερά. Το ίδιο και με τα είδη παιχνιδιών των home.

 

[The Destroyer]

1@Other_Reality[/USER] σε εμένα δεν απάντησες. έχεις παίξει wizkid στην amiga, που το βαθμολόγησε το pixel με 55% στο gameplay? πόσα παιχνίδια εχεις δει με τοσο προτωτυπο gameplay? γιατι τα adventures επειδή ειναι μεγάλες παραγωγές επρεπε να εχουν αντοχή στο χρόνο 98%-99%-100% ?

 

[Getta Robo]

1@Other_Reality[/USER] Δεν το εχω ζησει ως Amiga Athens Club, και δεν θυμαμαι την πινακιδα του. Μονο τα στολισμενα ιαπωνικα Mega Drive στη βιτρινα ψηλα στο παταρι και την εκαστοτε κονσολοδιακοσμιση στην προσοψη του. Οταν τουλαχιστον αγοραζα παιχνιδια τοτε, ειχε αυτο το σημα και καμια αναφορα για Amiga.

  Απο Amiga, ειχε καποια ελαχιστα περιφερειακα, και μηχανημα αλλα δεν ειχα αγορασει κατι απο αυτα. Ουτε ειδα να ξαναφερνει κατι απο home/micros.

"Απεχθεια" αν θες να το θεσεις ετσι, εχω για συγκεκριμενη περιοδο, που στοχευει σε συγκεκριμενες καταστασεις, και λιγο πιο συγκεκριμενα ατομα. Η αγνοια που ειχα για τον χωρο φυσικα και δεν ειναι ουτε μισος ουτε κατι αλλο. Δεν ξερω ποτε ξεκινησε ο καθενας με τους home και τον χωρο, εγω το Atari 2600 ειχα πρωτοδει, και χρονια μετα την 500αρα. Τωρα, για το εμεις-αυτοι-εκεινοι στις καταστασεις που αναφερεσαι, δεν με ενδιεφερε ο οπαδισμος πολυ γρηγορα στο χωρο, παιχνιδια μου αρεσαν, παιχνιδια επαιζα. Και επειδη δεν μεγαλωσα  και δεθηκα συναισθηματικα με τα συγκεκριμενα, ουτε ομως και εχω κανενα προβλημα να τους κρινω οτι διαβαζω αντικειμενικα, βλεπω πως πολλοι διαφωνουν με αυτο.

Δεν ειπα πως ανασανα με το Gamepro. Ειχα και εχω ουκ ολιγες διαφωνιες ανα τα χρονια. Οπως και να το κανεις ομως, παρεμενε καλυτερη πηγη νεων απο τους υπολοιπους. Παντα φυσικα για τις κονσολες. Τωρα περι ειρωνιων θα σου υπενθυμισω τις αρκετες προσβολες και ειρωνιες απο διαφορους, οπου θελω να πιστευω πως τις ξεχασες και δεν κοιτας τα πραγματα επιλεκτικα. Και οπως εχω πει ηδη παρα πολλες φορες, και εγω, και αλλοι δεν μας ενδιεφερε ουτε ο προγραμματισμος, ουτε το να συνθεσουμε μουσικη, δημιουργησουμε βιντεο ουτε κατι αλλο. Θελαμε παιχνιδια. Αλλοι θελανε φθηνα και σε ποσοτητες και απεκτησαν Amiga, εγω δεν βρηκα αντιστοιχου επιπεδου στα ειδη που μου αρεσαν και επαιζα και δεν εμβαθυνα σε αυτην. Πολυ απλα.

Πολυ σωστα το αναφερεις περι της αντιμετωπισης, η ιστορια γραφτηκε και αποδεχτηκε σε ολα τα επιπεδα πως ειχαν τα πραγματα. Και επαναλαμβανω ξανα για τα ψεματα των περιοδικων. Οχι, μια συντριπτικη πλειοψηφια των παιχνιδιων της Amiga, οπως την παρουσιαζε ο τοτε ειδικος τυπος, δεν ηταν ουτε εφαμιλη, ουτε ανωτερη των κονσολων. Συμφωνουμε και εδω.

Να πεισω καποιον για κατι που θελει να πιστευει, προφανως ειναι ασκοπο. Να συζητησω μαζι του το γιατι το πιστευει και τι κριτηρια ομως, με ενδιαφερει σε πλαισια διαλογου. Ειναι ομως εκνευριστικο, αν οχι προσβλητικο να παιρνω απαντησεις απο τριτους "ο ταδε εγραψε το ταδε, ηταν το αγαπημενο μου περιοδικο, για να το εγραφε θα ηξερε". Οπαδισμος οπως λεγαμε. Αυτο που συμπεραινω και εχει τονισει πολλακις ο 1@Leon[/USER], ειναι και το πως χαλιναγωγούσε ο τυπος τοτε το κοινο, και το μετρο συγκρισης που υπηρξε, αλλα και υπαρχει ακομα. Δεν το ζησαμε αυτο το πραγμα ουτε στα πιο κολλημενα κονσολοεντυπα.

 

[Imgema]

Χμμμμ...εδώ τα πράγματα γίνονται τουλάχιστον ύποπτα. Βλέπω κυρίως δυτικά και μάλιστα πολλά ευρωπαϊκά platformers. Αν σου αρέσει το donkey kong country, το mickey mania ή τα παιχνίδια της shiny υπάρχει πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν είναι το gameplay αλλά το format. Αφού γουστάρεις τα floaty controls του mickey mania δεν θα έπρεπε να είσαι αρνητικά προκατειλημμένος στα platform παιχνίδια της Amiga. 

Σας αρέσει το στυλ παιχνιδιών που έβγαιναν στην Amiga (europlatformer) αλλά είστε προκατειλημμένοι γιατί έβγαιναν στην Amiga. Αν είχαν βγει για το snes θα το είχατε χάψει και θα λέγατε τι παιχνιδάρα είναι. Μήπως σας άρεσε το plok και το bubsy;

Τελικά το μόνο που βλέπω από τους κονσολάδες είναι ό,τι βλέπω και στους αμιγκάδες. Μια στείρα εμμονή στα γραφικά χωρίς περαιτέρω ανάλυση. Έχετε δει ότι το DKC είναι ένα europlatformer της σειράς απλά με πιο υψηλό budget; αλλά βγήκε για το snes και έχει φτιαχτεί με sgi workstations οπότε παιχνιδάρα ενώ τα παιχνίδια της Amiga "lol crap". 

Βασικά το ποστ σου αυτό είναι πολύ λάθος. Αλλά δεν έχω την θέληση κάθομαι να γράφω τώρα, ούτε να εξηγώ γιατί μου αρέσει κάθε ένα από αυτά που έγραψα ξεχωριστά. Και όχι, το Bubsy δεν μου άρεσε. Ούτε πολλά από τα υπόλοιπα platforms που έχω παίξει σε κονσόλες. Το Plok δεν το έχω παίξει. Επίσης ναι, με ενδιαφέρουν πολύ τα γραφικά, το animation, η μουσική κλπ στα plartform.

Και δεν με ενδιαφέρει, ούτε τότε με ενδιέφερε το ότι βγήκε το DKC "στο SNES". Η πλατφόρμα που τρέχει κάποιο παιχνίδι δεν είναι δικό μου κόλλημα. Αν μπορούσε να τρέξει όπως έχει και στην Amiga θα μου άρεσε κι εκεί. Oύτε κάθομαι να ψάχνω σε ποια χώρα φτιάχτηκε κάποιο game. Δεν πα να φτιάχτηκε και στην Ζιμπάμπουε. Βλέπω, παίζω και λέω αν μου αρέσει. Αλλά από όσα έχω δει μέχρι στιγμής στην Amiga, για μένα κανένα δεν πλησιάζει αυτά που ανέφερα. Δεν αποκλείω να υπάρχει κάποιο που δεν ξέρω ότι υπάρχει και να μπει στην λίστα. Δεν την γνωρίζω όλη την βιβλιοθήκη. Αλλά από όσα έχω παίξει/δει/αναφερθεί, κανένα δεν φτάνει (για μένα) σε αυτό το σημείο.

Τώρα αν με πιστεύεις ή όχι ή θεωρείς ότι υπάρχει τo bias που λες, οκ δεν είμαστε σε δικαστήριο να σου αποδείξω το αντίθετο.

 

[grinder]

Για το MT-32 στο οποίο αναφερθήκατε...Νομίζω ότι στην περίπτωση της Amiga, όσον αφορά τα παιχνίδια πάντα,  ήταν παντελώς άχρηστο. 

Η Amiga το ’86(!!!), που συνεχίζετε να την συγκρίνετε με σημαντικά νεότερα μηχανήματα, είχε 4 PCM κανάλια! Μπορούσε δηλαδή να παίζει μία ολόκληρη ορχήστρα από κάθε κανάλι.  

Ολόκληρη τη μουσική του Golden Axe μπορούσε να την παίζει από ένα και μόνο κανάλι.

Όσο για το MT-32, που κόστιζε ένα χέρι κι’ ένα πόδι, είχε πολλά προ-ηχογραφημένα μουσικά όργανα (midi synth). Του φόρτωνε την παρτιτούρα (έτσι το μεταφράζω εγώ), γι’ αυτό και τα αρχεία ήταν πολύ μικρά σε μέγεθος (KB), και αυτό έκανε την αναπαραγωγή...έπαιζε την παρτιτούρα (μουσικός δεν είμαι, αν κάνω λάθος με διορθώνετε).

Το ΜΤ-32, ως midi synth, δεν μπορούσε να αναπαράξει θορύβους, και λόγω αυτού σε πολλά PCάδικα παιχνίδια τους θορύβους τους αναλάμβανε η κάρτα ήχου (soundblaster πχ.).

Τα παραπάνω, είναι γνωστά (και βαρετά) στους home computer gamers, αλλά καταλαβαίνω ότι στους κονσολάδες...μάλλον όχι.                 

 

[Getta Robo]

1@grinder[/USER] Η Amiga 500 που αναφερθηκαμε κυριως, κυκλοφορησε μεν το 1987, 2-3 χρονια πριν τα Snes / Mega Drive, οπως ομως κοστιζε μια περιουσια, και ειχε παραπλησιες, αν οχι μεγαλυτερες δυνατοτητες και υλικο. Μονο προς οφελος θεωρητικα των παιχνιδαδων ειναι πως εχει παραπανω χρονια στην αγορα, αφου με την παροδο των ετων, οι προγραμματιστες καταλαβαινουν και μαθαινουν ενα συστημα καλυτερα, και τα παιχνιδια με τον καιρο βελτιωνονται παρα πολυ. Θεωρητικα παντα.

Επειτα τωρα, συμφωνησαμε πως μιλαμε για τα OCS/ECS παιχνιδια γενικοτερα, οπου συμφωνα με το εγκυρο Hall of Light, υπηρχαν αφθονα σε εμπορικη κυκλοφορια, μεχρι το 1996.

Συνεχιζοντας, εχω διαβασει περι κοστους αλλα και φυσικα αποδοσης της MT-32, αλλα στο youtube τουλαχιστον φαινεται οντως να την υποστηριζουν πολυ λιγα παιχνιδια, και δεν μπορω να βρω το κατα ποσο υπαρχει εστω καποια βελτιωση γενικοτερα στα παιχνιδια.

Απο εκει και περα, με το MSU-1 εχουμε πλεον πανω απο 25 τιτλους, και με το τελικο αποτελεσμα να φαινεται και να ακουγεται πολυ καλυτερο τοσο απο την MT-32 στην Amiga, οσο και φυσικα απο την Paula.

Λαμπρο παραδειγμα, το παρακατω.

 

[The Destroyer]

Πράγματι το ΜΤ-32 κόστιζε μια περιουσία, για αυτό και κανένας δεν το είχε στην Ελλάδα. Και επειδή αναφέρθηκα στο τι υπήρχε πραγματίκα τοτε στον μέσο χρήστη, ας δουμε τι γινόταν.

Διαβαζω “είχα πρόσβαση σε πολύ καλύτερα παιχνίδια, είχα δοκιμάσει τα πάντα, δεν είχα ανάγκη να παίξω κάποιο “χειρότερο” παιχνίδι στην amiga” κτλ. Με αυτήν την λογική θα βγει ένας και θα πει “και εγώ λοιπόν δεν είχα ανάγκη να παίξω ΟΛΑ τα παιχνίδια των κονσολών που ΟΛΑ ήταν σκουπίδια, γιατί είχα πρόσβαση σε πολύ καλύτερα πράγματα. Ο πατέρας μου ήταν ο εισαγωγέας καμπίνων arcade από εξωτερικό, και είχα διαθέσιμη μια αποθήκη με 1000 arcade και virtual reality και αυτά που μπαίνεις μέσα κτλ, και έπαιζα ότι ήθελα από τα ολοκαίνουργια arcade, και δεν είχα ανάγκη τα σαφώς χειρότερα παιχνίδια των κονσολών”. Με την ίδια λογική θα βγει ένας αμιγκας και θα πει “τι μου λέτε για disk swapping και loading, εγώ τότε είχα Α2000 με επιταχυντή και άπειρη μνήμη και με σκληρό δίσκο πολλά ΜΒ, με όλο το TOSEC της amiga εγκατεστημένο μέσα, ούτε loading ούτε disk swapping, σαν κοροϊδεύω κονσολαδες”.

Αυτά όλα δεν ισχύουν φυσικά. Στην Ελλάδα το 99% των gamer είχαν:

1. αμιγκαδες : amiga500, με tomahawk, μετά έβαλαν και επέκταση μνήμης για το απαιτούσαν τα καινούργια παιχνίδια, ελάχιστοι είχαν 2ο φλοπυ, όλοι είχαν δισκέτες και αντέγραφαν, άλλα και αυτές ήταν περιορισμένες σε αριθμό, πιθανόν να είχαν και 1084 μόνιτορ. Είχαν προσβαση σε πολλά παιχνίδια (οχι σε όλα) λόγω αντιγραφής απο φίλους.
   
2. Κονσολαδες: κάποια κονσόλα με RF καλώδιο και πιθανόν χιονιά, οικογενειακή τηλεόραση στο σαλόνι (στο τραπεζάκι με σεμεδακι) ή στο σύνθετο με μπουκωμένο ήχο, ελάχιστα παιχνίδια (κάτω από 5), τα οποία ήταν πάντα τα ίδια σε ολους (τα κορυφαία παιχνίδια), πιθανόν να είχαν ανταλλάξει και κάνα παιχνίδι με κάποιον φίλο με την ίδια κονσόλα. Σύνηθως ειχαν παίξει τα 10 καλύτερα της κονσόλας τους.
   
3. Πισακιδες : κάποιο σχετικά γρήγορο PC, χωρίς καλή κάρτα γραφικών ή και πολλες φορες ασπρομαυρη / πορτοκαλι /πρασινη, χωρίς σε καμιά περίπτωση κάρτα ήχου, αντεγραμμενα παιχνίδια από φίλους, ο σκληρός ήταν bonus, αυτό το σύστημα έκανε τελεία την επαγγελματική δουλειά του μπαμπά και αυτό είχαν. Ειχάν παίξει αρκέτα παιχνίδια, αλλά οχι και τόσο φαντασμαγορικά.
   
   Ολα τα υπόλοιπα όπως amiga με επιταχυντές και δίσκους, κονσόλες με πολλά διαθέσιμα παιχνίδια, PC με κάρτες ήχου κτλ, άπλα δεν ήταν διαθέσιμα στο 99% των χρηστών και προφανώς δεν αφορούν το 99% των αναγνωστων και πως έζησε την εποχή.
   

 

[Imgema]

Ω ρε φιλε το Mertoid ακουγεται πολυ καλο. Eκτος ισως απο το item fanfare. Aυτο γινεται emulate?

 

[DINO]

Στο Pixel επί Γκρελλόνι, τα console reviews λειτουργούσαν ως fillers, για το περιοδικό.

Δυστυχώς δεν τα διάβαζα ποτέ, για να έχω άποψη καθώς δεν είχα κονσόλα τότε, οπότε δεν γνώριζα ούτε τα παιχνίδια.

Στο PIXEL N.G. ίσως να έφτιαξαν τα πράγματα, αλλά και εκεί δεν έχω άποψη καθώς έχω κανα-δυό, τα οποία επίσης δεν διάβασα ποτέ.

Πάντως, αυτό που μου είχε κάνει εντύπωση θυμάμαι, ήταν, όταν απόκτησα το Playstation 1, όπου είχα μεγάλη χαρά φυσικά, αλλά και ένα σφίξιμο στο στομάχι, αφού σαν παλιός κομπιουτεράς, μου φαινόταν πολύ περίεργο που πήρα ένα μηχάνημα μόνο για παιχνίδια... Ειλικρινά...