Ρετρό αστικοί μύθοι

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας RIO
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Περί το 1983, στη Σαλαμίνα, ήμουν περίπου 9 χρονών και μια μέρα πήγα στο σπίτι της ξαδέλφης μου, 13-14 αυτή. Μου είπε οτι κοντά στο σπίτι της υπάρχει λέει ένα ερειπωμένο σπίτι στο οποίο μένει μια μάγισσα!!! Και αποφασίζουμε να πάμε να το εξερευνήσουμε... Φτάνοντας λοιπόν αντικρύζουμε μια εγκαταλελειμένη μονοκατοικία με σκουπίδια & αγριόχορτα στην αυλή και σπασμένα παράθυρα. Μπήκαμε από το σπασμένο παράθυρο και βρεθήκαμε σε σπασμένα πατώματα, σπασμένα πιάτα, σκουπίδια παντού και γενικά μια εικόνα πολυετούς εγκατάλειψης. Το ίδιο στα περισσότερα δωμάτια του σπιτιού... Ώσπου είδαμε μια κλειστή πόρτα. Την ανοίξαμε και μπήκαμε σε ένα μικρό πεντακάθαρο δωμάτιο με ένα κρεβάτι στρωμένο, καθαρό, και ένα αναμμένο καντηλάκι στο εικονοστάσι... Παγώσαμε, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και έντρομοι το βάλαμε στα πόδια μήπως και γυρίσει η μάγισσα και μας πετύχει !!!! :o

Για την ιστορία: Ποτέ μου τελικά δεν έμαθα ποιός άραγε έμενε σε αυτό το σπίτι. Την προσωπική αυτή ιστορία τη διηγούμαι σήμερα στον γιο μου ο οποίος με ακούει με ορθάνοιχτο στόμα...
 
VAGBITH είπε:
Ώσπου είδαμε μια κλειστή πόρτα. Την ανοίξαμε και μπήκαμε σε ένα μικρό πεντακάθαρο δωμάτιο με ένα κρεβάτι στρωμένο, καθαρό, και ένα αναμμένο καντηλάκι στο εικονοστάσι... Παγώσαμε, κοιταχτήκαμε μεταξύ μας και έντρομοι το βάλαμε στα πόδια μήπως και γυρίσει η μάγισσα και μας πετύχει !!!! :o
Δεν αφήνατε κάνα φράγκο για τον κακομοίρη άστεγο;αλλά 13 - 14 χρονών που λεφτά, το καταλαβαίνω. :)
 
telonio είπε:
Δεν αφήνατε κάνα φράγκο για τον κακομοίρη άστεγο;αλλά 13 - 14 χρονών που λεφτά, το καταλαβαίνω. :)
Καλό! :) Αλλά τότε βέβαια δεν είχαμε ακούσει ακόμη τη λέξη "άστεγος"...
 
Μαθητής λυκείου κλείνει ραντεβού, με την συμμαθήτρια των ονείρων του. Τόπος συνάντησης η εκκλησία της περιοχής. Ο τύπος πάει εκεί την κανονισμένη ώρα, αλλά δεν βρίσκει την κοπέλα. Αφού περιμένει μάταια για αρκετή ώρα χωρίς αποτέλεσμα, τελικά φεύγει απογοητευμένος. Την άλλη μέρα δεν ανταλλάσσουν κουβέντα.

Τα χρόνια περνάνε και οι δυο ήρωες της ιστορίας, θα συναντηθούν κάπου τυχαία . Η κουβέντα θα πάει στα περασμένα και το άτυχο ραντεβού. Τελικά θα διαπιστώσουν πως την μοιραία μέρα, ο ένας περίμενε τον άλλο σε... διαφορετική πλευρά της εκκλησίας... :points:
 
RIO είπε:
Δεν ξέρω αν ο παρακάτω μύθος είχε κάποια δόση αλήθειας, αλλά τον καιρό που έκαναν θραύση τα παιχνίδια-ασύρματοι, κάποιοι συμμαθητές, υποστήριζαν πως κάτω από ορισμένες συνθήκες, μπορούσες να πιάσεις κουβέντα με... ταξιτζήδες ή να ακούσεις διάλογο από περιπολικό...
Εγώ πάλι έχω ζήσει το άλλο. Στην πρακτική μου μετά τη σχολή δούλευα σε μαγαζί που έβαζε συναγερμούς κτλ. Εκεί, λοιπόν είχαμε walkie talkie για να μπορούμε να συννενοηθούμε όταν ο ένας ήταν στο υπόγειο κι ο άλλος στο ισόγειο. Ξαφνικά ενώ είχα το walkie talkie ανοικτό ακούω μια γυναικεία φωνή να λέει "αγάπη μου, μωρό μου κτλ" μετά ακούω και μια αντρική να απαντάει. Να μη σας τα πολυλογώ μάλλον έπεσα σε διάλογο μεταξύ ζευγαριού (ίσως και παράνομου). Πήγα να κάνω πλάκα απαντώντας αλλά με κατάλαβαν και άλλαξαν συχνότητα...

Στο θέμα μας τώρα. Στο χωριό του πατέρα μου υπάρχει ένα σπίτι, προς το τέλος του χωριού, το οποίο πάντα μου έλεγε η γιαγιά μου ότι ήταν στοιχιωμένο. Χρόνια μετά έμαθα ότι εκεί μέσα είχε γίνει καυγάς και κάποιος είχε σκοτώσει κάποιον και μετά αυτοκτόνησε ή κάτι τέτοιο. Επίσης ξέρω μια ιστορία η οποία είναι πραγματική. Κάποιος μεθυσμένος γύριζε τη νύχτα και κατέληξε σε ένα νεκροταφείο. Έτσι λοιπόν αποκαμωμένος όπως ήταν ξάπλωσε σε ένα τάφο επάνω. Όπως όμως πήγε να σηκωθεί πιάστηκε το ρούχο του κάπου και νόμιζε ότι είχε βγει ο νεκρός και τον τραβούσε. Από την τρομάρα του ο καημένος έπαθε συγκοπή και έμεινε στον τόπο.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
- Οι υπόγειες στοές που μπαίνεις από την Πεντέλη και βγαίνεις στην Πάρνηθα, κι αν θες στη μέση περνάει κι από Δουκίσσης Πλακεντίας για να πάρεις Μετρό για αλλού...

- Οι θαμμένες λίρες των ανταρτών στη Λίμνη Πλαστήρα.

- Ο Έλβις ζει, ο Λιαντίνης ζει, τον Ντίσνεϊ θα τον ξεπαγώσουν μια μέρα και θα ζωντανέψει,και διάφορα άλλα τέτοια σχετικά με πεθαμένους ή με όσους δε βρήκαν το πτώμα τους...
 
RIO είπε:
Την άλλη μέρα δεν ανταλλάσσουν κουβέντα.
To λαθος τους δεν ηταν οτι περιμενε ο ενας τον αλλον σε διαφορετικη πλευρα της εκκλησιας. Το λαθος τους ηταν οτι λογω εγωισμου δεν ελυσαν το ζητημα με το που συναντηθηκαν την αλλη μερα το πρωι.

- "Χθες σε περιμενα, οπως ειχαμε συμφωνησει, αλλα δεν ηρθες. Γιατι;"

Αυτο αρκουσε για να λυθει το προβλημα την ιδια στιγμη.

Γι' αυτο και το εχω ως βασικη αρχη στη ζωη μου, να ζηταω εξηγησεις αμεσως απο τον αλλον, οταν πιστευω οτι κατι δεν εγινε σωστα. Ισως, σε τελικη αναλυση, να εχει φταιξει κατι που εγω ουτε καν φανταζομαι. Γιατι να αφησω το θεμα να αιωρειται επ' απειρον;

Ουτε κατεβασμενα μουτρα, ουτε μουγκαμαρα. Εδω και τωρα, πες μου τι συμβαινει.

Μας γλιτωνει απο πολλη στεναχωρια κι απο αλλο τοσο χαμενο χρονο. Σας βεβαιω!
 
johnny19818 είπε:
Επίσης ξέρω μια ιστορία η οποία είναι πραγματική. Κάποιος μεθυσμένος γύριζε τη νύχτα και κατέληξε σε ένα νεκροταφείο. Έτσι λοιπόν αποκαμωμένος όπως ήταν ξάπλωσε σε ένα τάφο επάνω. Όπως όμως πήγε να σηκωθεί πιάστηκε το ρούχο του κάπου και νόμιζε ότι είχε βγει ο νεκρός και τον τραβούσε. Από την τρομάρα του ο καημένος έπαθε συγκοπή και έμεινε στον τόπο.
Αυτη ακριβως η σκηνη υπαρχει και σε ενα επεισοδιο της πολυαγαπημενης μου σειρας The Twilight Zone και συγκεκριμενα ειναι το εβδομο επεισοδιο του τριτου κυκλου και ονομαζεται ''The Grave''.
 
metalcandyman είπε:
Αυτη ακριβως η σκηνη υπαρχει και σε ενα επεισοδιο της πολυαγαπημενης μου σειρας The Twilight Zone και συγκεκριμενα ειναι το εβδομο επεισοδιο του τριτου κυκλου και ονομαζεται ''The Grave''.
Ορίστε που τελικά όλα αυτά είναι βγαλμένα από τι ζωή. Θυμήθηκα και κάτι άλλο. Στη γειτονιά που έμενα και πέρασα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου υπάρχει ένας λόφος που στη κορυφή του υπάρχει μια εκκλησία και υπήρχε και το παλιό υδραγωγείο της κωμόπολης. Εκεί υπάρχουν και κάτι μικρές σπηλιές. Σε αυτές τις σπηλιές λένε είχανε βρει μαύρα κεριά και κάνανε τελετές μαύρης μαγείας (είχε βγει η φήμη λίγο μετά την ιστορία με τους σατανιστές, τυχαίο?).

Πάντως επειδή πηγαίναμε συχνά πυκνά στη εκκλησία μια φορά μόλις βγήκαμε από το ναό μας πλησίασε ένας ζητιάνος γεμάτος τάματα (όπως αυτά που βάζουν στις εικόνες) σταυροκοπιόταν και ζητούσε λεφτά. Θυμάμαι τα μάτια του ήταν θολά και γενικά ήταν αποκρουστικός. Μας έκοψε τη χολή εκεί μες την ησυχία που είμασταν.
 
johnny19818 είπε:
Ορίστε που τελικά όλα αυτά είναι βγαλμένα από τι ζωή. Θυμήθηκα και κάτι άλλο. Στη γειτονιά που έμενα και πέρασα τα περισσότερα χρόνια της ζωής μου υπάρχει ένας λόφος που στη κορυφή του υπάρχει μια εκκλησία και υπήρχε και το παλιό υδραγωγείο της κωμόπολης. Εκεί υπάρχουν και κάτι μικρές σπηλιές. Σε αυτές τις σπηλιές λένε είχανε βρει μαύρα κεριά και κάνανε τελετές μαύρης μαγείας (είχε βγει η φήμη λίγο μετά την ιστορία με τους σατανιστές, τυχαίο?). Πάντως επειδή πηγαίναμε συχνά πυκνά στη εκκλησία μια φορά μόλις βγήκαμε από το ναό μας πλησίασε ένας ζητιάνος γεμάτος τάματα (όπως αυτά που βάζουν στις εικόνες) σταυροκοπιόταν και ζητούσε λεφτά. Θυμάμαι τα μάτια του ήταν θολά και γενικά ήταν αποκρουστικός. Μας έκοψε τη χολή εκεί μες την ησυχία που είμασταν.

Εκείνη την εποχή με τα γεγονότα των Σατανιστών, δεν υπήρχε περιοχή στην Ελλάδα που κάποιος να μην παρατηρήσει, ύποπτες κινήσεις νεαρών. Τα παλιά σπίτια ειδικά, είχαν την τιμητική τους... :D
 
Στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής υπάρχει αυτός ο υπέροχος μεσαιωνικός πύργος, δίπλα στη θάλασσα. Ο μύθος που ακουγόταν πάντα γι'αυτόν, ήταν ότι κάποτε ζούσε εκεί μία Αγγλίδα συγγραφέας και έγραφε βιβλία πάνω στον πύργο. Μία νύχτα, άρχισαν να ακούγονται ουρλιαχτά από μέσα και την επόμενη μέρα, τη βρήκαν κρεμασμένη. Κανέις δεν ήξερε τι είχε δει και τι είχε συμβεί. Από τότε, κάποιοι υποστηρίζουν ότι βλέπουν ακόμα μία σκιά να φαίνεται από τα παράθυρα του πύργου.

Η αλήθεια βέβαια, είναι τελείως ξενερωτική. Απλά ζούσε εκεί ένα ζεύγος, Αυστραλός άντρας και Αγγλίδα γυναίκα, που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στον πύργο για να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια κατά τον Α Παγκόσμιο πόλεμο και έγραφαν και βιβλία. Αλλά εγώ θα κρατήσω το μύθο που λατρεύω!

SPL-purgoi.jpg
 
perlastar είπε:
Στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής υπάρχει αυτός ο υπέροχος μεσαιωνικός πύργος, δίπλα στη θάλασσα. Ο μύθος που ακουγόταν πάντα γι'αυτόν, ήταν ότι κάποτε ζούσε εκεί μία Αγγλίδα συγγραφέας και έγραφε βιβλία πάνω στον πύργο. Μία νύχτα, άρχισαν να ακούγονται ουρλιαχτά από μέσα και την επόμενη μέρα, τη βρήκαν κρεμασμένη. Κανέις δεν ήξερε τι είχε δει και τι είχε συμβεί. Από τότε, κάποιοι υποστηρίζουν ότι βλέπουν ακόμα μία σκιά να φαίνεται από τα παράθυρα του πύργου.
Η αλήθεια βέβαια, είναι τελείως ξενερωτική. Απλά ζούσε εκεί ένα ζεύγος, Αυστραλός άντρας και Αγγλίδα γυναίκα, που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στον πύργο για να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια κατά τον Α Παγκόσμιο πόλεμο και έγραφαν και βιβλία. Αλλά εγώ θα κρατήσω το μύθο που λατρεύω!

Προβολή συνημμένου 96175

Ουουου φαίνεται πολύ creepy πάντως όπως και να'χει. Ε, γενικά πύργοι και εγκατελειμένα κτήρια είναι ότι πρέπει για αστικούς μύθους...
 
Πολυ ωραιες και τρομακτικες ιστοριες οι περιισοτερες, μπραβο.Αλλη μια, πολυ γνωστη στους θεσσαλονικεις:

το «Στοιχειωμένο Σπίτιʼ». Οι ιστορίες πολλές και συγκεχυμένες, κοινός παράγοντας όμως όλων είναι το τραγικό όπως και το υπερφυσικό.

Η ιστορία του κτιρίου ξεκινά το 1919 όταν κτίστηκε. Από την αρχή, η όλη υπόθεση ήταν προβληματική, αφού ο δεύτερος όροφος του σπιτιού κατέρρευσε δυο φορές το 1919, πριν ολοκληρωθεί το χτίσιμο και οι μελέτες έδειξαν ότι ήταν «κομμένο το μπετόν». Σαν σύμπτωση θα έλεγε κανείς, σήμερα, ο δεύτερος όροφος είναι γκρεμισμένος ακριβώς στα ίδια σημεία που γκρεμιζόταν και τότε! Αναφορές λένε ότι αρχικά ήταν ένα καζίνο το οποίο επισκεπτόντουσαν πολλοί Εβραίοι. Έπειτα όμως από κάποια χρόνια, την εποχή της κατοχής, φημίζεται πως έγινε κέντρο βασανιστηρίων για πολλούς Εβραίους ΅ε αποτέλεσμα το σπίτι να έχει θεωρηθεί από πολλούς μέρος με αρνητική ενέργεια. Το σπίτι αυτό, το συνοδεύει μια μεγάλη παλιά κατάρα και όποιος προσπαθήσει να το γκρεμίσει κινδυνεύει να πεθάνει.

Ερχόμενοι στην δεκαετία του ʼ80 η ιστορία θέλει δύο εργολάβους να αναλαμβάνουν την κατεδάφισή του. Όμως την ημέρα που υπέγραψαν τα συμβόλαια για το ξεκίνημα της εργολαβίας, ο ένας πέθανε από την καρδιά του και ο άλλος σκοτώθηκε σε τροχαίο ταξιδεύοντας για Αθήνα, κάνοντας πολλούς να πιστέψουν πως το σπίτι είναι στοιχειωμένο από όσους χάθηκαν σε αυτό βρίσκοντας τραγικό θάνατο. Πνεύματα νεκρών που βρίσκονται εγκλωβισμένα στη διάσταση ΅ας, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν τον άδικο τρόπο που πέθαναν.

Μία άλλη ιστορία θέλει ΅ια οικογένεια τσιγγάνων να είχε νοικιάσει τον πρώτο όροφο ως κατάλυμα για να μείνει κάποιες μέρες. Το ίδιο βράδυ όμως, έφυγαν χωρίς να πουν τίποτα σε κανέναν. Ειπώθηκε, πως ακούγανε τρομερούς θορύβους και ουρλιαχτά να έρχονται από τα δωμάτια και από το ανεξερεύνητο υπόγειο.

Μυστηριώδης παραμένει η ιστορία ενός φωτογράφου Θεσσαλονικιού, ο οποίος πήγε να φωτογραφίσει το οίκημα. Δεν μπόρεσε όμως διότι ένιωσε σύρματα να πιέζουν το στομάχι του και η φωτογραφική του μηχανή έπεσε κι έσπασε. Τότε αποφάσισε να ηχογραφήσει ήχους με ένα μαγνητοφωνάκι που πάντα κουβαλούσε μαζί του. Αργότερα, έβαλε να ακούσει και πάλι την κασέτα. Ανάμεσα στη βουή από τα αμάξια της Βασιλίσσης Όλγας και τα γαβγίσματα ενός σκύλου, υπήρχε ένα «κενό» 7 δευτερολέπτων. Ξαναέβαλε την κασέτα να ακούσει πιο προσεχτικά και άκουσε κάτι σαν βαριά βήματα να σέρνονται και να πλησιάζουν αλλά και κάτι ψιθύρους που δεν καταλάβαινε τι έλεγαν…

Κατά καιρούς ακόμη, είχε ειπωθεί πως τα βράδια ακούγονται περίεργοι θόρυβοι, κραυγές που στοιχειώνουν την σκέψη των γύρω κατοίκων, κρύσταλλα που σπάνε, καθώς και φώτα που αναβόσβηναν μόνα τους, ρίχνοντας περισσότερο σκοτάδι στην όλη υπόθεση.

Ίσως όλα αυτά να είναι μυθεύματα των κατοίκων της περιοχής και άλλων που θέλουν να τροφοδοτήσουν με φόβο και μυστήριο την φαντασία ατόμων που δεν αφήνουν τέτοια περιστατικά απαρατήρητα. Ίσως πάλι να είναι εν μέρει αλήθεια.Τόσα και τόσα έχουμε ακούσει κατά καιρούς για τα θορυβοποιά πνεύματα που κάνουν αισθητή την παρουσία τους, προκαλώντας μετακινήσεις αντικειμένων.

Για καλό και για κακό, στην περίπτωση που όλα αυτά αληθεύουν, αποφύγετε τις νυκτερινές διελεύσεις έξω από το κτίσμα της Βασιλίσσης Όλγας με τον αριθμό 261- 263, ή καλύτερα κατά γενική ομολογία όλων το ʽʼΣτοιχειωμένο Σπίτιʼʼ.

[edit] Σε παρακαλώ πολύ, να αναγράφεις πηγές για τα άρθρα που αντιγράφεις από το internet. [/edit]
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Ένας μύθος όχι όμως αστικός αλλά πολύ γνωστός είναι οι Δροσουλίτες στην Κρήτη. Τι είναι οι Δροσουλίτες τώρα. Οι Δροσουλίτες είναι ένα φαινόμενο το οποίο εμφανίζεται στο Φραγκοκάστελο των Σφακίων στα Χανιά. Το φαινόμενο αυτό παρατηρείται τέλος της άνοιξης με αρχές καλοκαιριού και δεν είναι άλλο από σκιές που φαίνονται στον κάμπο του Φραγκοκάστελου κατά τις πρωινές ώρες, με τη δροσούλα δηλαδή (εξ'ού και Δροσουλίτες). Οι σκιές έχουν το σχηματισμό πολεμιστών και ιπποτών που τους έχουν συνδέσει με μάχες οι οποίες έλαβαν χώρα εκεί στην περιοχή παλαιότερα.

Ακόμη μία ιστορία. Πολύ κοντά στο ΚΤΕΛ Ηρακλείου στην Κρήτη υπήρχε ένα τεράστιο κτήριο το οποίο εγώ το θυμάμαι για χρόνια εγκατελειμένο. Τώρα δεσπόζει βέβαια ένα χλιδάτο ξενοδοχείο. Θυμάμαι λοιπόν το κτήριο αυτό να είναι με σπασμένα τζάμια και να λέγεται ότι ο ιδιοκτήτης του που είχε μανία με το τζόγο το έπαιξα και το έχασε στα χαρτιά. Έπειτα από αυτό λέγεται ότι αυτοκτόνησε...
 
perlastar είπε:
Στην Ουρανούπολη Χαλκιδικής υπάρχει αυτός ο υπέροχος μεσαιωνικός πύργος, δίπλα στη θάλασσα. Ο μύθος που ακουγόταν πάντα γι'αυτόν, ήταν ότι κάποτε ζούσε εκεί μία Αγγλίδα συγγραφέας και έγραφε βιβλία πάνω στον πύργο. Μία νύχτα, άρχισαν να ακούγονται ουρλιαχτά από μέσα και την επόμενη μέρα, τη βρήκαν κρεμασμένη. Κανέις δεν ήξερε τι είχε δει και τι είχε συμβεί. Από τότε, κάποιοι υποστηρίζουν ότι βλέπουν ακόμα μία σκιά να φαίνεται από τα παράθυρα του πύργου.
Η αλήθεια βέβαια, είναι τελείως ξενερωτική. Απλά ζούσε εκεί ένα ζεύγος, Αυστραλός άντρας και Αγγλίδα γυναίκα, που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στον πύργο για να προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια κατά τον Α Παγκόσμιο πόλεμο και έγραφαν και βιβλία. Αλλά εγώ θα κρατήσω το μύθο που λατρεύω!

Προβολή συνημμένου 96175
Απιστευτο οικημα,να ξυπνας καθε πρωι με αυτη την θεα σε αυτο το μπαλκονι ,αντε και μονο το καλοκαιρι καλα ειναι.
 
Τζώνη λές για το Μέγαρο του Φυτάκη (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) τώρα έχει ανακαινιστεί και στεγάζει το ξενοδοχείο Μέγαρον. Ο θρύλος αυτός είναι πολύ γνωστός, ψεύτικος όμως (αν και πολλοί τον αναπαράγουν θεωρώντας τον σωστό ακόμα και σήμερα) και ένα ενδιαφέρον άρθρο για την ιστορία του μεγάρου
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Thor είπε:
Τζώνη λές για το Μέγαρο του Φυτάκη (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) τώρα έχει ανακαινιστεί και στεγάζει το ξενοδοχείο Μέγαρον. Ο θρύλος αυτός είναι πολύ γνωστός, ψεύτικος όμως (αν και πολλοί τον αναπαράγουν θεωρώντας τον σωστό ακόμα και σήμερα) και ένα ενδιαφέρον άρθρο για την ιστορία του μεγάρου
Ναι Thor γι'αυτό το κτήριο λέω. Ξενοδοχείο Μέγαρον, ακριβώς. Θυμόμουν την οδό, Δουκός Μποφώρ αλλά όχι και το όνομα του ξενοδοχείου. Πάντως το θυμάμαι πολύ έντονα από το ΚΤΕΛ, που είναι απέναντι φάτσα κάρτα. Παλιά θα πρέπει να ήταν στις δόξες του... Σε ευχαριστώ και για το link.
 
Aardvark είπε:
Απιστευτο οικημα,να ξυπνας καθε πρωι με αυτη την θεα σε αυτο το μπαλκονι ,αντε και μονο το καλοκαιρι καλα ειναι.
Πρόπερσι που είχα πάει Χαλκιδική είχα επισκεφτεί κι αυτόν τον πύργο. Πράγματι έχει πολύ ωραία θέα, και είναι ενδιαφέρων και μέσα. Αλλά νομίζω ότι η το κτίσμα ταιριάζει καλύτερα σε χειμώνα με συννεφιά και ερημιά όπως στη φωτό. Το κατακαλόκαιρο που πήγα εγώ, με εκατοντάδες τουρίστες στους δρόμους της Ουρανούπολης και στην παραλία, και με ένα ψευτοπειρατικό καράβι παρκαρισμένο εκεί κοντά (που μας είχε φέρει από το μεσαίο πόδι όπου μέναμε, είχε και "μονόφθαλμο" πειρατή μέσα που αργότερα έγινε χορευτής ελληνικών παραδοσιακών χορών... εφιαλτικά πράματα :) ) έμοιαζε λίγο εκτός τόπου και χρόνου. Ευτυχώς οι τουριστικές ορδές αγνοούσαν αυτό το τόσο μοναδικό κτήριο, ενδιαφέρονταν μόνο για ήλιο, θάλασσα, άμμο και ίσως γύρο με τζατζίκι. Κι έτσι ήμασταν μόνοι μας μέσα.
 
Πίσω
Μπλουζα